7 พฤษภาคม 2547 08:19 น.
เพียงคนเดียว
หนึ่งคนเปรียบประดุจเม็ดทราย
สักวันคงป่นกระจายจากความขื่นขม
ไม่อาจก่อร่างจากบ่อน้ำตาของความโศกตรม
เพียงวิงวอนสายลมโปรดช่วยพัด ความเจ็บปวดชา
วันเวลาผันผ่านเนิ่นนาน
คงลอยล่อง ฟันฝ่า ความเหว่ว้า
เม็ดทรายที่พัดผ่านข้ามกาลเวลา
ไฉนไม่อาจโรยรา ลงเสียที
เมื่อไม่อาจแหลกสลาย
จึงต้องจมกับความเดียวดายอย่างนี้
เจ็บปวดกับความเคว้งคว้าง ดั่งเป็นฝุ่นผงธุลี
ไม่อาจหลุดพ้นจากกงกรรมแห่งนี้ ได้เลย
6 พฤษภาคม 2547 11:46 น.
เพียงคนเดียว
ตัวฉัน
เป็นเพียงแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง
ซึ่งไม่ได้ดีพร้อมไปกว่าใครคนไหน
เป็นเพียงปุถุชนคนเดินดินที่เห็นอยู่ทั่วไป
อาจไม่มีคุณค่าพอให้ ใครต่อใครเสียเวลาจดจำ
รักของฉัน
อาจเป็นเพียงแค่หนึ่งความรัก จากหลายพันล้าน
ไม่อาจมีความแตกต่างหรือคุณค่ามากไปกว่ารักของใครคนไหน
อาจเป็นเพียงแค่หนึ่งความรัก ของหนึ่งคน กับใจหนึ่งใจ
ที่เธอจะมองผ่านข้ามไป เสมือนหนึ่งไม่รับรู้เลย
ในวันที่ฉันรักเธอ
ด้วยความรักจืดจืด เพ้อเพ้อ อย่างคนอ่อนไหว
ทำได้เพื่อเธอได้ทุกอย่าง ไม่ว่าเรื่องอื่นหมื่นแสนใด
พร้อมหยาดน้ำตาที่หลั่งจากหัวใจ ด้วยทุกสิ่งที่ทำได้ ไม่เคยดีพอ
เธอที่ไม่เคยรักฉัน
อาจเพราะว่ามันไม่เห็นจะสำคัญตรงไหน
ที่จะมารักผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่ได้แตกต่างจากใคร
ไม่มีมากไปกว่าใครคนไหน มีค่าอะไรให้จดจำ
รักที่ไร้ค่า เป็นของฉัน
จึงไม่มีวันที่เธอจะเห็นคุณค่าความหมาย
สมควรแล้วสำหรับความว่างเปล่าเดียวดาย
จะโทษใครได้เล่า เมื่อเราเฝ้าแต่ทำร้าย
เรานั่นแหละ ที่บ่อนทำลายหัวใจ ตัวเอง
4 พฤษภาคม 2547 14:12 น.
เพียงคนเดียว
เหมือนฝัน เพ้อ เพ้อ
ละเมอปะปนหวั่นไหว
เป็นอะไร ไปเรื่อยแล้ว ใจหนอใจ
แค่คนของหัวใจ เพียงห่างไกลไม่กี่วัน
ไม่เป็นไรหรอก ใจเจ้าเอย
อย่าเหว่ว้าเลย อย่านึกไหวหวั่น
ระยะทาง แหละกาลเวลาที่ขวางกั้น
คงไม่ทำให้ถึงกับหลงลืมกัน ใช่ไหมคนดี
27 เมษายน 2547 08:56 น.
เพียงคนเดียว
นับจากจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์
ในวันที่เธอเดินเข้ามาทายทัก
และสั่นคลอนหัวใจให้ฉันได้รู้จัก
คุณค่าของการถูกรักคุณค่าของการเป็นคนสำคัญ
วันเวลาผ่านเลย ฉันเริ่มเรียนรู้บทเรียนรักบทใหม่
คุณค่าของคนคนหนึ่ง
ไม่สามารถทรงคุณค่าอยู่ในหัวใจของใครคนหนึ่งตลอดไป
คงเป็นเรื่องที่เพ้อฝันเกินไป
หากอยากให้ฟองสบู่ฟองใหญ่คงอยู่เช่นนั้นนิรันดร์
จุดจบของความรัก หยุดลงตรงที่ฉันตื่นจากฝัน
วันวานที่ผันผ่านนานวัน จบลงตรงที่ฉันได้ฝันไป
ฝันว่าเคยได้รับความรัก จากคนหนึ่งคนที่คิดว่าใช่
คนหนึ่งคนที่คงไม่คิดทำร้าย ทำลายคุณค่าแห่งหัวใจกันและกัน
สิ้นสุด บทเรียนแห่งความหลอกลวง
หลุดจาก หลุมพรางแห่งความโง่เขลา
หมดสิ้น ทุกอย่างระหว่างสองเรา
หลงเหลือ เพียงความหม่นเศร้าเคล้าน้ำตา
23 เมษายน 2547 10:34 น.
เพียงคนเดียว
หากเปรียบสัมพันธภาพระหว่างเรา
ด้วยมุมมองของโจทย์เรขาคณิตข้อใหญ่
เส้นตรงสองเส้นสัมผัสกัน ณ ตำแหน่งใด
ช่องว่างระหว่างใจทำมุมเท่าไหร่กี่องศากัน
หากเปรียบโลกของเราเท่ากับยูนิเวิร์ส
เธอสามารถอินเตอร์เซคกับฉันได้เท่าไหร่
หากเพียงแค่เล็กน้อยลองยูเนี่ยนใหม่กันหน่อยเป็นไร
มาลองยูเนี่ยนหัวใจ อีกสักครั้งดีไหมจ๊ะคนดี
หน้าส่วนตัว
874
