9 เมษายน 2549 08:42 น.
เพิ่มบุญ
กากีมิได้ชั่ว..
เปลืองเนื้อตัวมิใช่เพราะใจง่าย
สิ่งแวดล้อมบังคับกลืนอับอาย
เหตุจากชายก่อกรรมซ้ำเติมมา
แรกอยู่กับพรหมทัตก็สัตย์ซื่อ
แต่ครุฑถือฤทธิ์เติบกำเริบกล้า
อยากแข็งขืนแข็งขันสุดปัญญา
ต้องรักษาตัวรอดเพื่อปลอดภัย
ส่วนคนธรรพ์นั่นเขาโลมเล้าเก่ง
ร่ำบรรเลงจนกระเจิงระเริงใคร่
กากีเพียงขี้ผึ้งซึ่งลนไฟ
ก็เป็นไปธรรมดาเยี่ยงสามัญ
คราวที่ถูกลอยแพย่ำแย่แล้ว
กลับคลาดแคล้วมาได้ใครปลอบขวัญ
ต้องตอบแทนบุญคุณเกื้อหนุนกัน
ปล่อยตัวนั้นเปื้อนคาวแลกข้าวปลา
สืบนิยายผ่านยุคทุกสมัย
พร้อมเลศนัยล้ำลึกควรศึกษา
เพียงเพื่อกูอยู่รอดถอดแบบมา
กระทั่งสีเสื้อผ้า.....ยังกากี
2 เมษายน 2549 09:24 น.
เพิ่มบุญ
ซ่อนหน้าตรงไหนหนอ
จึงจะพอให้พ้นอาย
"ฅนเมือง"อีกมากมาย
มาด่างพร้อยพลอยราคี
ล้านนาต้องตราบาป
ทาบรอยเถื่อนเปื้อนอัปรีย์
เวียงงามด้วยความดี
โดนมารย่ำเสียยับเยิน
ประจานหมู่ จ้าดง่าว
ราว ผีสึ่ง บ่ สร้างเจริญ
กำกึ๊ด ก็ตื้นเขิน
ซ้ำคับแคบขาดใคร่ครวญ
น้ำใจเคยไหลริน
กลิ่นดอกเอื้องเคยอบอวล
ซอซึงซึ่งเชิญชวน
มาม้วยชื่อเพราะมือโจร
จาก ฮีต ที่เคยเห็น
ทั้งร่มเย็นและอ่อนโยน
กักขฬะก้องตะโกน
ทำเกรี้ยวกราดมรรยาททราม
ลืมเยี่ยงของผู้เหย้า
ข่มขู่เขาพร้อมคุกคาม
อารยะชนก่นประณาม
งามหน้าแท้ทั้งเวียงพิงค์
ซ่อนหน้าตรงไหนหนอ
พอหายเจื่อนกับเรื่องจริง
ขอดน้ำหมดน้ำปิง
ล้างคราบเปื้อนลบเลือนไหม?
ดอกเอื้องยังอวลกลิ่น
ยังอาจิณหยาดน้ำใจ
เหตุการณ์ที่ผ่านไป
ก็แค่เปรตปลอมปะปน
ฅนเมือง = ชาวเหนือ
จ้าดง่าว = โง่บัดซบ
ผีสึ่ง = ผีบ้า
กำกึ๊ด = ความคิด
ฮีต = จารีต
18 มีนาคม 2549 10:06 น.
เพิ่มบุญ
เขาโกหกอะไรฉันไม่รู้
แต่เชิดชูผลงานเขาหว่านฝัน
ไม่รู้หรอกประเทศไทยของใครกัน
ขอแค่วันพรุ่งนี้มีข้าวกิน
เขาฉกฉวยอะไรฉันไม่ว่า
ที่ผ่านมาฉันก็มีแต่หนี้สิน
เป็นตาสีตาสาจนชาชิน
บนที่ดินผืนเก่าฉันเช่าทำ
ฉันเป็นได้อย่างมากแค่รากหญ้า
เหมือนเกิดมาเพื่อจนให้คนย่ำ
จึงไม่เคยสนใจใครครอบงำ
แค่อิ่มหนำฉันก็พึงพอใจ
แล้ววันหนึ่ง..วันนั้นฉันรับรู้
มีเงินกู้เจือจานโครงการใหญ่
ผุดกองทุนหมู่บ้านทุกย่านไป
มอเตอร์ไซค์,มือถือ ได้ซื้อมัน
เขาปลิ้นปล้อนขนาดไหนก็ไม่เกี่ยง
ถูกใจเพียงนโยบายเขาขายฝัน
เขาปอกลอกประเทศไทยก็ไม่สำคัญ
ขอแค่วันเลือกตั้งยังคงมี
ใครจะเลือกพรรคไหนฉันไม่ว่า
ตอนฉันกายึดหลักแค่ พักหนี้
หว่านทุนใหม่ให้กู้ยิ่งดูดี
ผลร้ายที่ตามมา...ค่อยว่ากัน
14 มีนาคม 2549 15:41 น.
เพิ่มบุญ
ต้นทุนรัฐต้นทุนเราที่เขาฉวย
จนร่ำรวยล้นฟ้ามหาศาล
โกยเป็นกอบเป็นกำกี่สัมปทาน
พร้อมกับการเว้นภาษี (บีโอไอ)
อำนาจรัฐอำนาจเราที่เขาถือ
ครอบงำสื่อทุกทางสร้างเงื่อนไข
แสร้งว่าเป็นประชาธิปไตย
แต่ตีนใครเหยียบย่ำอยู่ตำตา
ประโยชน์รัฐประโยชน์เราถูกเขาแย่ง
ประโยชน์แฝงทับซ้อนซ่อนปัญหา
เอาพวกมากลากไปในรัฐสภา
เล่นกลกับกติกาเพื่อโกงกิน
ชะตารัฐชะตาเราเขากำหนด
อนาคตทุกข์ทวีด้วยหนี้สิน
ความร่ำรวยพอกพูนตระกูลชิน
เราหายใจรวยรินสิ้นแรงเดิน
สมบัติรัฐสมบัติเราเขาปอกลอก
แล้วเอาออกวางขายไม่เคอะเขิน
ทุนนิยมแทนนิยามความเจริญ
ซุกส่วนเกินเก็บงำฟาดกำไร
กรรมของรัฐกรรมของเราที่เขาสร้าง
วกวนอยู่ระหว่างเลือกทางไหน
จะอยู่อย่างรับกรรมยอมทำใจ
หรือร่วมไล่ทรราชย์ก่อนชาติจม
25 กุมภาพันธ์ 2549 16:31 น.
เพิ่มบุญ
คืนอำนาจให้แก่ประชาชน
หรือเล่นกลหนีการประจานชั่ว
ดีดลูกคิดรางแก้วว่ารอดตัว
สนตะพายควายวัวไว้มากพอ
ทั้งระบบอุปถัมภ์ที่ทุ่มถม
ทั้งประชานิยมที่หว่านล่อ
ทั้งสื่อตนสื่อรัฐร่วมเออออ
ทั้งอำนาจค้ำคอข้าราชการ
ด้วยเงื่อนไขที่เห็นว่าเป็นต่อ
จึงชูคอพูดจาอย่างหน้าด้าน
ใครที่นอกกติกามาเนิ่นนาน
ใครที่เล่นล้มกระดานเพราะดื้อดึง
แล้วจะบอกล่วงหน้า แค่หมาเห่า
ไม่อาจเอาจริงจังสักครั้งหนึ่ง
คนปลิ้นปล้อนตลบตะแลงตะแบงตะบึง
หรือเราพึงเชิดชูเป็นผู้นำ ?
หน้าส่วนตัว
1193
