อยากลืมกลับจำ

แหวน ฐิติมา สุตสุนทร

เห็นนกคืนคอนร่อนบินถลา
ยามผีตากผ้าอ้อม
กลิ่นพะยอมหอมหวนโชยมา
มองฟ้าอับแสง
เป็นสีแดงดังสายเลือดทา
แว่วลำนำหมอลำแผ่วมา
เป็นสัญญาบอกน้องให้คอย
จนฟ้าครางคลุมหุ้มไอเมฆฝน
คอยอ้าย สุดจะทน
เมื่อลมฝนพัดมาลอยวน
คนฮักอยู่ไหน
บุญบั้งไฟใจน้องเลื่อนลอย
เฝ้าคอยหาน้ำตาหล่นปรอย
ใจเลื่อนลอยรันทดหมดหวัง
โอ้ละหนอ
นี่แหละหนาเขาว่าหัวใจ
ก็รู้ว่าเขาอยู่ไกล
เหตุไฉนคิดถึงบ่จาง
แม้คำสาบาน
ใต้ต้นจานจำได้ทุกอย่าง
บ่ลืมบ่เลือนบ่ลาง
อ้ายยังมาร้างห่างไกล
คิดถึงทำไมหักใจจะลืม
ความหลังที่ดูดดื่ม
หักใจลืมแล้วใจยังจำ
ตกมาเถิดฝน
ปนน้ำตาผู้หญิงชอกช้ำ
อยากจะลืมแต่ใจกลับจำ
อยากจะจำแต่ใจกลับลืม
 
คิดถึงทำไมหักใจจะลืม
ความหลังที่ดูดดื่ม
หักใจลืมแล้วใจยังจำ
ตกมาเถิดฝน
ปนน้ำตาผู้หญิงชอกช้ำ
อยากจะลืมแต่ใจกลับจำ
อยากจะจำแต่ใจกลับลืม...