หนามชีวิต

เพ็ญศรี พุ่มชูศรี

เกิดมาขื่นขม ระทม อุรา
ตรมน้ำตา ตรมน้ำตา
ตรมน้ำตา โศกาทุกวัน
จะสุขอย่างไร
จะสุขอย่างไร กันนั่น
สุขเพียง ใฝ่ฝัน หรือไร
เปรียบดังชีวิต นั้นมีขวากหนาม
ทรมาน ทรกรรม
ทรกรรม ฉันจนช้ำใจ
กว่าเราจะตาย
กว่าเราจะตาย มิรู้เมื่อไหร่
โอ้ไฉน ชีวิตคอยเป็นนายเรา
มีแต่น้ำตา มาปลอบหัวใจ
ให้คลาย ความช้ำทุกค่ำ เช้า
เหมือนหนาม ชีวิต กรีดใจเป็นเป้า
ให้เราอับเฉา ระทม
หวั่นไหวว่า ขวากหนาม
ชีวิตเอย ควรภิเปรย
ความรักเอย
ความรักเอย มิเคยภิรมย์
สุขเพียง ชั่วคืน ชื่นเพียง
ชั่วคราวร้าวราน เหลือข่ม
โศก ตรม แทบล้ม
ประดาตาย เอย
 
 หวั่นไหวว่า ขวากหนาม
ชีวิตเอย ควรภิเปรย
ความรักเอย
ความรักเอย มิเคยภิรมย์
สุขเพียง ชั่วคืน ชื่นเพียง
ชั่วคราวร้าวราน เหลือข่ม
โศก ตรม แทบล้ม
ประดาตาย เอย...