อาเดียวขา

อุมาพร บัวพึ่ง

โอ้ สุดที่รัก ของ สลักจิต
โอ้สุดชีวิต
สุดหัวใจที่จอยใฝ่หา
เหลือเอ่ยคำรัก
แต่อายมิกล้า
เห็นหน้า ของ อา
สบดวงตาก็รู้ใจกัน
บอกจอยว่ารักสักคำคงชื่น
ไม่ต้องทนฝืน
กลืนน้ำตา
ด้วยความโศกศัลย์
ใช้เนตรติงไว้
ทำไมหรือนั่น
สายจิต สัมพันธ์
จะร้างกันสิ้นแล้ว หรือไร
อาเดียวขา
รู้บ้าง หรือ เปล่า
ว่าจอยปวดร้าว
ซบหน้ากับหมอนร้องไห้
คิดถึง เหลือเกิน
หลงเพลิน ฝัน ใฝ่
ตื่นตาจ้องไป
แทบขาดใจไม่มีอาเดียว
สิ่ง ศักดิ์สิทธิ์ใด ทั้งในแดนหล้า
โปรดจงเมตตา
สงสารจอยเถิดคอยแลเหลียว
หวังให้คุณพระ
เป็นที่ ยึดเหนี่ยว
ขอให้รัก ของอาเดียว
และของจอย
สุข สม ใจ ปอง

อาเดียวขา
รู้บ้าง หรือ เปล่า
ว่าจอยปวดร้าว
ซบหน้ากับหมอนร้องไห้
คิดถึง เหลือเกิน
หลงเพลิน ฝัน ใฝ่
ตื่นตาจ้องไป
แทบขาดใจไม่มีอาเดียว
สิ่ง ศักดิ์สิทธิ์ใด ทั้งในแดนหล้า
โปรดจงเมตตา
สงสารจอยเถิดคอยแลเหลียว
หวังให้คุณพระ
เป็นที่ยึดเหนี่ยว
ขอให้รัก ของอาเดียว
และของจอย
สุข สม ใจ ปอง...