รักใต้ร่มไทร

สุเทพ สวลี

ชเห็นไทร
พลิ้วใบ เมื่อต้องลม
ชี้ชวน ให้เจ้าชม
พรอดรัก พรรณา
ญม่านไทรย้อย
ห้อย ระย้า
พาร่มเย็น เหมือนหนึ่งเป็น
วิมาน เมืองฟ้า
ชลม โชย หวล
มวลดอกไม้ นานา
หอมไม่เกิน ไปกว่า
นวล แก้ม น้อง
ญอุ๊ย อย่าต้อง
ของ หวง ห้าม
ชพี่เชย เพียงนิด
ไย น้องปิด ห้ามปราม
ญมิควร หยาบหยาม
ชชม เพราะความเสน่หา
ญอายฟ้าดิน เถอะพี่ขา
ชดวง ตา ฟ้า ดิน
นั้นควร จะอิจฉา
ท่านหาความรัก ไม่ได้
ญคำ ช่างหวาน
ฮึม ฮืม ฮืม
นาน คงเบื่อ ลืมเยื่อไย
ชรัก ฮึม ฮืม ฮืม
พี่นี้มาจาก ใจ
เปรียบปาน ร่มไทร
ใหญ่และ ยั่งยืน

ญแม้ม้วยดิน สิ้นโลก
ไทร โยก คลอน
รักอาจถอน กลาย เป็นอื่น
ชรักเดียว แน่ๆ
ญเดี่ยวแปร ขมขื่น
ชสาบาน ต่อหน้า
ญรักอย่า เป็นอื่น
ชมิยอม มีอื่น
ญงั้น ชื่น ปรางได้
พร้อม ณ ร่มไทร
สอง ดวงใจ
ขอวอน สวาทให้ ยั่งยืน
เหมือนไทร ที่ร่มรื่น
ชื่น สุข เสมอเอย...