กลิ่นราตรี

สุนทราภรณ์

ลมฮึมพระพาย
ชาย ชื่น ในคืนนี้
กลิ่นราตรี
หอมระรื่น ชื่นใจแสน
ดอกไม้อื่น
ดื่น ไป ใน ดินแดน
จะเหมือนแม้นราตรี
ไม่มี เลย
เจ้าโชยกลิ่น
ต่อเมื่อสิ้น แสงอาทิตย์
เหมือน ให้ คิด ปริศนา
ราตรีเอ๋ย
คิด คำนึง ถึงราตรี
ที่ เคย ได้ชม เชย
ชื่นชวน รัญจวนใจ

พอ สิ้นคืน
กลืนสิ้น กลิ่นเสาวรส
ความ ช้อย ชด
สดชื่น กลืนไป ไหน
ทิ้ง แต่ รอย รัญจวน
ป่วนฤทัย
ฝาก เอา ไว้
กับราตรี ไม่มี เลือน
กลิ่น ไอ เจ้า เร้าใจ
ให้ใฝ่ ฝัน
ทุก คืน วัน
พรั่นใจ ใครจะเหมือน
โอ้ราตรี
เจ้าเอ๋ย ที่เคย เยือน
ยังตาม เตือน ใจอยู่
ไม่รู้ วาย

มาคืนนี้
กลิ่นราตรี ที่ไหน หนอ
ลอย มาล่อ
ล้อให้ ใจคอ หาย
อก ระทึก นึกประหวั่น
พลั่นใจ กาย
หรือ ราตรี ที่หมาย
ชายกลิ่น มา
เพื่อ ทวน ถาม
ความนัย ให้ประจักษ์
เหมือน ถาม รัก
ทวนเล่ห์ เสน่หา
โอ้ราตรี
ที่เคยชื่น ลื่นอุรา
ลอย ทวนมา หรืออย่างไร
ไม่รู้ เอย...