เศษเนื้อข้างเขียง

สวลี ผกาพันธ์

ถ้าความเป็นสาว
เปื้อนราคีคาวหญิงย่อมเกิดทุกข์
ความสาวเหมือนไม้ล้มลุก
ออกดอกผลได้ครั้งเดียว
หญิงจึงต้องห่วง และหวงแน่นเหนียว
หวังมอบให้เพียงชายเดียว ที่ปองรักสุดบูชา
แหละเธอคือชายที่ฉันมั่นใจฝันใฝ่ปองรัก
ฉันจึงรักแน่นหนัก มอบรักให้เต็มอุรา
เสียใจที่เธอ กลับคิดไปว่า
ความสาวก็คือผักปลา
ง่ายซื้อง่ายหามาแกง
แรกรักกันเธอพร่ำคำหวานทุกคราเห็นหน้า
เดี๋ยวนี้เย็นจืดชืดชา
เหมือนน้ำประปาหน้าแล้ง
นี่นะหรือหัวใจชายเพิ่งรู้ชัดแจ้ง
ของเก่าน่าเบื่อหน่ายแหนง
เมื่อมีของใหม่รายเรียง
อย่าห่วงฉันเลยเมื่อความชื่นเชยสิ้นเสน่หา
ทิ้งฉันเสียดีกว่า เมื่อไร้คุณค่าคู่เคียง
หัวใจฉันแหลก แตกแล้วเป็นเสี่ยงเสี่ยง
เหมือนเศษเนื้อข้างเขียง
เก็บไว้รกเตียงเธอทำไม
 
อย่าห่วงฉันเลยเมื่อความชื่นเชยสิ้นเสน่หา
ทิ้งฉันเสียดีกว่า เมื่อไร้คุณค่าคู่เคียง
หัวใจฉันแหลก แตกแล้วเป็นเสี่ยงเสี่ยง
เหมือนเศษเนื้อข้างเขียง
เก็บไว้รกเตียงเธอทำไม...