สุดปราถนา

สวลี ผกาพันธ์

เมื่อ ฉัน รัก
ใคร สัก คน
ฉัน รัก จน ชีวิต สิ้น
ตราบ ใด ที่ นก
ยัง โบย บิน
ตราบ ใด ที่ น้ำ
ยัง ริน ไหล
แม้เธอไปอยู่ไหน
ขอ ไปเป็นคู่คิด
จะขอเป็นยอดมิตร
โดยไม่ท้วงติง
เพราะฉันรักเธอ
รัก เธอมั่นคง
และ หลง คอยอยู่คนเดียว
ให้ ภู เขา สูง เสียด ฟ้า
ทะเล บ้า หรือ ป่า เปลี่ยว
จะ ฝ่า ฟัน ไป
ไม่ กลัว เลย เชียว
จะ ไม่ แล เหลียว วอน ผู้ ใด
แม้สายลมหวีดหวิว
ใบ ไม้ปลิวร่วงพราว
ต้อง นอนดินนับดาว
ฉัน ก็ สุข ใจ
เพราะฉันมีเธอ
เหมือนเป็นดวงใจ
จะ ทุกข์ เพียงใดก็ยอม

ให้ ภู เขา สูง เสียด ฟ้า
ทะเล บ้า หรือ ป่า เปลี่ยว
จะ ฝ่า ฟัน ไป
ไม่ กลัว เลย เชียว
จะไม่แล เหลียว วอน ผู้ ใด
แม้สายลมหวีดหวิว
ใบ ไม้ปลิวร่วงพราว
ต้อง นอนดินนับดาว
ฉัน ก็ สุข ใจ
เพราะฉันมีเธอ
เหมือนเป็นดวงใจ
จะ ทุกข์ เพียง ใด ก็ ยอม...