ชีวิตคนเศร้า

รุ่งฤดี แพ่งผ่องใส

ใคร ที่ปั้นตัวฉัน ขึ้น มา
รู้ไว้ เถิดว่า สร้างมา เพื่อ ให้ ตรม
ใคร นะใครว่าโลก กลม
ทุกคนล้วนชื่น ชม
แต่กับฉัน มัน เบี้ยว
ชีวิตฉันตัว คน เดียว
ท่ามกลางทะเลเปลี่ยว
ล่องลอยคว้าง กลางลมคลื่น
หลับไหลไม่เคย เต็ม ตื่น
ข้าวกลืนไม่เคยเต็มอิ่ม
โอ้รอยยิ้มไม่เคย ได้
ที่ ทน เป็นมนุษย์
เพื่อรอร่างทรุดบนกองไฟ
ฉันนอนเมื่อเอ๋ย เมื่อใด
ฉันนอน หลับไหลโดยไม่ตื่น
วันนั้นฉันคง เป็น สุข
หัวใจหมดทุกข์ ไม่ต้องลุกมาสะอื้น
ใครหนอเห็นใจ คน เศร้า
ช่วยเราให้ เริง รื่น
แก้มที่ชื้น แห้งลงได้
เจ้าชายในชีวา
แม้วาสนา มาบรรจบ
ให้ ไป ได้ พบ
ฉันคงจะซบหน้าร้องไห้
อ้อนให้พอ
ที่ฉันต้องรอต้องคอย
ต่างเอ่ยเลื่อนลอย
จะใช้สำออยสักที
อุ่นวงแขน แสนละมุน อุ่น ดี
วาสนา ถ้าฉันมี
คงได้ยินสักทีก่อนตาย
ที่ ทน เป็นมนุษย์
เพื่อรอร่างทรุด บนกองไฟ
เมื่อเอ๋ยเมื่อใด
ฉันนอนหลับไหลโดยไม่ตื่น
วันนั้นฉันคง เป็นสุข
หัวใจหมดทุกข์ไม่ต้อง ลุกมาสะอื้น
ใครหนอเห็นใจ คนเศร้า
ช่วยเราให้ เริง รื่น
แก้มที่ชื้น แห้งลงได้
เจ้าชายในชีวา
แม้วาสนา มาบรรจบ
ให้ ไป ได้ พบ
ฉันคงจะซบหน้าร้องไห้
อ้อนให้พอ
ที่ฉันต้องรอต้องคอย
ต่างเอ่ยเลื่อนลอย
จะใช้สำออยสักที
อุ่นวงแขน แสนละมุน อุ่น ดี
วาสนา ถ้าฉันมี
คงได้ยินสักทีก่อนตาย...