พลัดคู่

ยุ้ย ญาติเยอะ

พลัดพราก ไกลคู่
เมื่ออยู่ เดียว กลุ้ม อุรา
ประหนึ่งชีวา
ให้จา บัลย์
ช้ำอื่นหมื่นแสน
ไม่แม้น ระกำช้ำนั่น
เจ็บระบม
เหมือน คม เคียวฟัน
เจ็บเจียนตาย
โถ ยังรำพัน
เรียกแต่จอมขวัญ
โปรด หัน มาหา
พี่ อาดูร
โถ คุณจากลา
โอ้เราคล้าย
คนเจ้า น้ำตา
ความหลัง ที่ผ่านมา
พี่ลืม ไม่ได้
ตรงนั้นที่พี่ เคยหอม
ตรงนั้นดมดอมลูบ ไล้
ตรงนั้นเจ้าทำให้ หวั่นไหว
แต่ เจ้าลา ร้าง ไป เศร้า
ยิ่งดึกยิ่งดื่น ทุกคืน เหงา
ห่วงแต่นงเยาว์
ขวัญเรียม เอย
ไม่หลับ กลับกับหมอง
พี่ครอง เศร้า
แม้เงา ไม่ปาน เลย
โอ้ ว่าปาก หนอ ปาก
เคยบอกรักมากไม่จากเลย
แต่กลับเฉยเมยดั่งเจตนา
โอ้ ว่าใจ หนอ ใจ
มันช้ำมันชอก
จน ระอา
ทุกวันเต็มตื้น กลืนน้ำตา
โลกสร้างฉันให้เธอมาฆ่า
แก้วตาคงสาสม ใจ
รักเอย เจ้าเลยจากไกล
เจ็บระกำ ช้ำเท่าไหร่
โหยร่ำไห้ เหลือ คณา นะ
จะกล่าว อำลา
แม้ห่างกานดา
พี่ ยอมตาย...