น้ำตาสาวเพชรบูรณ์

ยุ้ย ญาติเยอะ

หลง ทาง ถาม ทาง
กลับบ้าน ได้
หลง ใคร ต้อง ไป
ถามไหน กัน
หลง ลม ลิ้น ลวง
บ่วงเยอะ มา
มืด มน พนธการ
ปานน้ำ ดัง
ผู้ชาย
ก็เหมือนข้าวเปลือก
งอกได้ไม่เลือก ที่ไหนมีน้ำ
ผู้หญิงข้าวสาร มีกรรม
ร่วงเลยดินดำ
เน่าเลยอนิจจา
จบความสวย
กลางห้วยกลางนา
ต้องมาโรยรา
กลางดงควันปืน
เป็นการฆ่า ที่แสนปราณีต
ซ่อนคมมีด ในช่อดอกไม้
โบราณว่า น้ำเย็นปลาตาย
อัน ตราย ผู้ชายปากหวาน

ย้อน คืน เพชรบูรณ์
เมืองศรี เทพ
ด้วย อักเสบ หัว ใจ
แทบวาย ปราณ
หนี ความ ช้ำ ใจ
ในวัน วาน
ซม ซาน ด้าน มา
แสน อาย
อยากเอ่ย ว่าคำ ขอโทษ
รู้ว่าพี่ยังโกรธ ยังไม่ทันหาย
ทิ้งไร่ มะขาม ตามชาย
เพราะความใจง่าย
เลยลืมสัญญา
ได้แต่รอ วันและเวลา
ให้ช่วยรักษา
เยียวยาแผลเก่า
แฟนคนใหม่ เขาทำให้เศร้า
แฟนคนเก่า เขาก็ไม่แล
ทุกข์เหลือที่ ไม่มีทางแก้
เหลือแต่แม่ คอยเช็ดน้ำตา...