ไม่อยากเป็นดาว

ยุรนันท์ ภมรมนตรี

อยากเป็นดาว พร่างพราวนภา
น่าอิจฉา ดาราน้อยใหญ่
เมื่อยังเล็ก ฝันมันวาดมัน เอาไว้
จะสูงจะไกลเพียงใด ต้องไปให้ถึง
สุดทางแล้ว ฉันจึงรู้ว่า
เมื่ออยู่บนฟ้า มันไกลผู้คน
ถูกตีตรา เป็นดาราสูงเสียจน
ผู้คนเอือม เอื้อมไม่ถึงดาว
ไม่อยากเป็นดาว
เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
อย่างนี้ คนเดียว
อยากเป็น เพียงคนเดินดิน
คน ธรรมดา
แค่เล่น ไปตามบทละคร
มันเป็น เพียงภาพมายา
อย่าตีค่าจน เลิศลอยฟ้า
ฉัน มันก็คน
ฉันเศร้า ฉันเหงาเป็น
 
 สุดทางแล้ว ฉันจึงรู้ว่า
เมื่ออยู่บนฟ้า มันไกลผู้คน
ถูกตีตรา เป็นดาราสูงเสียจน
ผู้คนเอือม เอื้อมไม่ถึงดาว
ไม่อยากเป็นดาว
เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
อย่างนี้ คนเดียว
อยากเป็น เพียงคนเดินดิน
คน ธรรมดา
แค่เล่น ไปตามบทละคร
มันเป็น เพียงภาพมายา
อย่าตีค่าจน เลิศลอยฟ้า
ฉัน มันก็คน
ฉันเศร้า ฉันเหงาเป็น
ไม่อยากเป็นดาว
เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
อย่างนี้ คนเดียว
อยากเป็น เพียงคนเดินดิน
คน ธรรมดา
แค่เล่น ไปตามบทละคร
มันเป็น เพียงภาพมายา
อย่าตีค่าจน เลิศลอยฟ้า
ฉัน มันก็คน
ฉันเศร้า ฉันเหงาเป็น
ฉันเศร้า ฉันเหงาเป็น
ฉันเศร้า ฉันเหงาเป็น
ไม่อยาก เป็นแล้ว ดาว...