ให้ใจฉันไปกับเธอ

นิตยา บุญสูงเนิน

เธอ และฉัน ได้เจอะ กัน
 เพียงไม่ นาน ก็รู้ ใจ
 มอง ท้องฟ้า ไกลออก ไป
 น่ากลัว
 มอง ทะเล และคลื่น ลม
 เราอาจ จม ไปพร้อม กัน
 เธอ เท่านั้น ที่ปลอบ ฉัน
 ว่าอย่า
 อย่า กลัว หากฉัน ยังมีเธอ
 เพียงสองเรา แค่ไม่ห่าง กัน
 ใกล้กัน
 ห่าง ไกล แค่ไหน ก็ ไม่ไกล
 ฉัน ใกล้เธอ ไม่กลัวสิ่ง ใด
 ได้โปรด รับไว้
 ให้ใจฉัน ไปกับเธอ
  
ตอน กลางคืน
 เธอเปรียบ เป็นไฟ
 ความเหน็บ หนาว ก็หาย ไป
 มี ตัวเธอ เคียงข้าง กาย
 ไม่กลัว
 ฟ้า และน้ำ อยู่รอบ กาย
 วัน สุดท้าย คงใกล้ มา
 เธอ ให้ฉัน นอนหลับ ตา
 ว่าอย่า
 อย่า กลัว หากฉัน ยังมีเธอ
 เพียงสองเรา แค่ไม่ห่าง กัน
 ใกล้กัน
 ห่าง ไกล แค่ไหน ก็ ไม่ไกล
 ฉัน ใกล้เธอ ไม่กลัวสิ่ง ใด
 ได้โปรด รับไว้
 ให้ใจฉัน ไปกับเธอ
  
วัน ใด ที่ไหน ก็มีเธอ
 เพราะ ว่าเรา
 ไม่ เคยห่าง กัน
 ใกล้กัน
 ห่าง ไกล แค่ไหน ก็ ไม่ไกล
 ฉัน ใกล้เธอ ไม่กลัวสิ่ง ใด
 ได้โปรด รับไว้
 ให้ใจฉัน ไปกับเธอ
 ฮือ...