ใต้ถุนคาวใจ

นิตยา บุญสูงเนิน

โถ ใจเท่าเพียงกำปั้น
 แล้วยังจะห้ำจะหั่นจะแบ่งจะปันไปให้ใคร
 เห็นใจฉันบ้างอย่าแบ่งปันและขายใจ
 เก็บเอาไวั เก็บเอาไว้ พออาศัยไออุ่น
 โถ ใครเขาเป็นเช่นพี่
 ซ้ำเติมและคอยขยี้เจ็บเพียงนี้ยังรักคุณ
 หัวใจมันดื้อบอกว่าใจมันขายคุณ
 โปรดการุณ โปรดการุณ
 ช่วยเกื้อหนุน นานนาน
 เหมือนคนไข้หนัก ที่คอยให้หมอรักษา
 หมอเองยังกรุณาแผ่ความเมตตา พยาบาล
 นี่เป็นไข้ใจไม่มีใครจะสงสาร
 แบ่งใจนิด เพื่อเป็นทาน
 อย่าประหารอย่างเลือดเย็น
 โถ ใจนี่ยังสะอื้น
 แม้มันจะขมจะขื่นจะเรียกจะคืนก็เหลือเดน
 เพราะมีหัวใจเปรียบเช่นคนที่รับเวร
 เก็บเอาไว้ ไม่ให้เห็น
 เก็บให้เหม็น คาวใจ

 เหมือนคนไข้หนัก ที่คอยให้หมอรักษา
 หมอเองยังกรุณาแผ่ความเมตตา พยาบาล
 นี่เป็นไข้ใจไม่มีใครจะสงสาร
 แบ่งใจนิด เพื่อเป็นทาน
 อย่าประหารอย่างเลือดเย็น
 โถ ใจนี่ยังสะอื้น
 แม้มันจะขมจะขื่นจะเรียกจะคืนก็เหลือเดน
 เพราะมีหัวใจเปรียบเช่นคนที่รับเวร
 เก็บเอาไว้ ไม่ให้เห็น
 เก็บให้เหม็น คาวใจ...