ดาวอับแสง

นิตยา บุญสูงเนิน

คืนนี้ฉันเหงา
อยู่กับความหนาว
อยากจะคุยกับใครซักคน ที่เข้าใจ
ก็คงมีแต่ดวงดาว เด่นบนฟ้าทอแสงไสว
ผิดกับเราที่คงอับแสงรอวันสิ้นใจ
ใครบ้างจะทุกข์อย่างฉัน
อยู่อย่างสิ้นหวัง
อยู่อย่างคนที่เริ่มอ่อนแรง
แหละเหนื่อยล้า
สุดที่จะลืมเธอ
ก็ยังคอยรอเธอกลับมา
ตั้งแต่เธออำลาจากไปใจยังไม่ลืม
ยังรอคอยแต่เธอเสมอไม่เคยลืม
ที่ผ่านมา
มองดูดาวประกายลอยเด่นบนแผ่นฟ้า
เห็นว่าดาวดวงหนึ่งริบหรี่แสง
เจิดจ้า
เจ้าคงอับแสงคล้ายเรา
เฝ้ารอคอยดูเธอกลับมา จนดาวลับไป
 
 ใครบ้างจะทุกข์อย่างฉัน
อยู่อย่างสิ้นหวัง
อยู่อย่างคนที่เริ่มอ่อนแรง
แหละเหนื่อยล้า
สุดที่จะลืมเธอ
ก็ยังคอยรอเธอกลับมา
ตั้งแต่เธออำลาจากไปใจยังไม่ลืม
ยังรอคอยแต่เธอเสมอไม่เคยลืม
ที่ผ่านมา
มองดูดาวประกายลอยเด่นบนแผ่นฟ้า
เห็นว่าดาวดวงหนึ่งริบหรี่แสง
เจิดจ้า
เจ้าคงอับแสงคล้ายเรา
เฝ้ารอคอยดูเธอกลับมา จนดาวลับไป...