จากน้ำตามาเป็นเพลง

ธานินทร์ อินทรเทพ

ขณะนี้ตัวฉันเบาเหมือนนุ่น
หยาดน้ำใสอุ่นล้นเต็มเบ้าตา 
จากความปวดร้าว
เศร้าอย่างแสนสา
ฉันกลัวน้ำตา
นี้มากลั่นเป็น ร้อยกรอง
โลกสร้างรักเรา
หวานเพียงครึ่งทาง 
บัดนี้ทุกอย่าง
สิ้นหวังลอยล่อง 
สุขเคยเปี่ยมล้น
กลับหม่นใจหมอง 
ฉันได้ แต่มอง
หน้าเธอ แล้วเผลอ ร้องไห้
ใช่วันนี้ ยังมีเธออยู่
แต่สิ่งที่รู้
ไม่ช้า เธอต้องจากไป
อยากหยุดยั้ง
รั้งเธอเอาไว้
แต่ฉัน ต้องพ่าย
โรคร้ายที่มัน ดื้อยา 
ขณะนี้ใจ ฉันเหมือนจะขาด
ฉีกชิ้นกระดาษเหลือซับน้ำตา 
คลี่วางข้างหมอน
มือครองปากกา 
เขียนถ้อยคำว่า 
เธอจ๋าฉันยังรักเธอ

ใช่วันนี้ ยังมีเธออยู่
แต่สิ่งที่รู้
ไม่ช้า เธอต้องจากไป
อยากหยุดยั้ง
รั้งเธอเอาไว้
แต่ฉัน ต้องพ่าย
โรคร้ายที่มัน ดื้อยา 
ขณะนี้ใจ ฉันเหมือนจะขาด
ฉีกชิ้นกระดาษเหลือซับน้ำตา 
คลี่วางข้างหมอน
มือครองปากกา 
เขียนถ้อยคำว่า 
เธอจ๋าฉันยังรักเธอ
จบ...