ขาดฉันแล้วจะรู้สึก

ธานินทร์ อินทรเทพ

ใจจริงส่วนลึก ฉันเองยังรักเธอ
อภัยเสมอแม้เธอใจแสนดำ
เธอต้องการสิ่งใดใด 
เพียรหาให้อยู่ประจำ
ไม่เคยกระทำ ให้เธอหมองหม่น
เธอคงไม่ซึ้งในค่าของคำรัก
เพราะคนบอกรักเธอมีมาก หลายคน
คนภักดีอย่างจริงใจ เธอมิเคยใส่กมล
ลวดลายสับสน วกวน อุรา
ฉันจึงจำตัดใจ หลีกทางห่างไกล
หนีภาพคอยบาดตา จงโชคดี ดั่งที่ปรารถนา
ถึงฉันคนไร้ค่า คงมีวันหาได้ใหม่
วันใดขาดฉัน แล้วเธอจะรู้สึก
วันไหนสำนึก แล้วเธอจะเสียใจ
มีแก้วงามอยู่ในมือ เธอมิเคยห่วงอาลัย
ต่อวันหลุดไป จึงค่อยคร่ำครวญ
 
ฉันจึงจำตัดใจ หลีกทางห่างไกล
หนีภาพคอยบาดตา จงโชคดี ดั่งที่ปรารถนา
ถึงฉันคนไร้ค่า คงมีวันหาได้ใหม่
วันใดขาดฉัน แล้วเธอจะรู้สึก
วันไหนสำนึก แล้วเธอจะเสียใจ
มีแก้วงามอยู่ในมือ เธอมิเคยห่วงอาลัย
ต่อวันหลุดไป จึงค่อยคร่ำครวญ...