บุญเหลือเกิน

ดาวใจ ไพจิตร

บุญเหลือเกินที่เดินจากมา
ไม่งั้น น้ำตา
ฉันคงนองหน้าไปแล้วป่านนี้
คบกับเธอ ไม่เคยจะเกิดผลดี
ขาดทุนไปเสียทุกที
ไม่ได้อย่างงี้ จะเอาอย่างงั้น
ยอมเสียเปรียบ ตลอดเวลา
ทำเป็น เหมือนว่า
โง่งมหนักหนา มิรู้เท่าทัน
หวังอย่างเดียว
ประนอมไมตรีต่อกัน
แต่เหมือนยิ่งเกายิ่งคัน
ยิ่งได้ยิ่งฟันไม่เคยเกรงใจ
บุญ ฉัน นักเชียว
ที่รอดปากเหยี่ยว ปากกามาได้
ยอมเสียของนอก
แต่สงวนของใน
ไม่เห็นจะแปลกอะไร
กับสมัย ปัจจุบัน
บุญเหลือเกิน ที่ได้หน่ายหนี
ไม่งั้น ป่านนี้
ฉันคงโศกน้ำตาท่วมท้น
ใกล้กับเธอ
ก็เปรียบอยู่ใกล้เถาวัลย์
ยิ่งเฉยเธอก็ยิ่งฟัน
ยิ่งยอมให้กัน ยิ่งกรอบแห้งตาย

บุญเหลือเกิน ที่ได้หน่ายหนี
ไม่งั้น ป่านนี้
ฉันคงโศกน้ำตาท่วมท้น
ใกล้กับเธอ
ก็เปรียบอยู่ใกล้เถาวัลย์
ยิ่งเฉยเธอก็ยิ่งฟัน
ยิ่งยอมให้กัน ยิ่งกรอบแห้งตาย...