ว่าวขาดลอย

ชาญ เย็นแข

ชีวิตของคนย่อม
วนหมุนเปลี่ยน
มีแล้วจนวนเวียน
เปลี่ยนไปตามกรรม
เคยสร้างสม
เปรียบ ราว ดังว่าว ที่ขาด ลม
สิ้น ความ ชื่นชม
หมดแรงแห่งลม
ก็ล่วงหล่น ลง
ชีวิตยามมีนี้ดังคล้ายว่าว
ลอยเหิรลมกลางหาว
เมื่อบางคราวเล่นลมเริงหลง
แต่ ยาม
กรรมเคราะห์มาเจาะ จง
ลม พัด ขาดลง
ว่าว เอ๋ย เจ้าคงต้องร่วง ดิน
โชค ชะตาของคน
ย่อมเวียนเปลี่ยนวน
สับสน มิมีวันสิ้น
แต่ ดวงดาวนี้ยังร่วงริน
ความ สูญสิ้น
ย่อมมีทุกตัวบุคคล
ชีวิตคนเราที่เขลา
พลั้งพลาด
เป็นเพราะความประมาท
อาจจะพาให้ต้องอับจน
ขาด หลง ลืมนึกรู้สึก ตน
จะ ต้อง อับ จน
ไม่พ้นเป็นว่าวที่ขาดลมลอย
โชค ชะตาของคน
ย่อมเวียนเปลื่ยนวน
สับสน มิมีวันสิ้น
แต่ ดวงดาวนี้ยังร่วงริน
ความ สูญสิ้น
ย่อมมีทุกตัวบุคคล
ชีวิตคนเราที่เขา
พลั้งพลาด
เป็นเพราะความประมาท
อาจจะพาให้ต้องอับจน
ขาด หลง ลืมนึกรู้สึก ตน
จะ ต้อง อับ จน
ไม่พ้นเป็นว่าวที่ขาดลมลอย...