ทางสายเปลี่ยว

ชาญ เย็นแข

เดินไปตามทาง
ที่ช่างแสนเปลี่ยว
ลำพัง คนเดียว
แลเหลียวมองไป ไร้ ผู้คน
เสียงสายลมครางดั่ง ใครเพ้อบ่น
ฟ้า เบื้องบน
มืดมนต์ไร้ เดือนดาวส่องมา
ดั่งคนเดนตายสิ้น ไปทุกอย่าง
มุ่งเดิน ตามทาง
ที่เห็นลางๆ ไกลสุดตา
ไร้หวังอันใดอ่อน ใจเหลือกว่า
หมอง ใจพา
มืดมัวคิดกลัวเดินหลงทาง
ครั้นเสียงระฆัง หง่างเหง่ง
แว่ว วังเวง
แสงทองส่องฟ้าสว่าง
เหมือนพบทางธรรมชี้นำแนวทาง
ไม่ อำพราง
คอยมองเห็นทาง เป็นช่องไป
ยอกรวันฑาสักการะมั่น
มุ่งเดิน ทางอัน
สุขสันต์ร่มเย็น เป็นสุขใจ
ขอยึดจีวรห่ม ชีวิตใหม่
หนี ทุกข์ไป
ห่างไกลพ้นมารตามผลาญ เอย
  
ยอกรวันฑาสักการะมั่น
มุ่งเดิน ทางอัน
สุขสันต์ร่มเย็น เป็นสุขใจ
ขอยึดจีวรห่ม ชีวิตใหม่
หนี ทุกข์ไป
ห่างไกลพ้นมารตามผลาญ เอย...