เข้ากรุง
แฮมเมอร์
นั่งรถไฟ ไปไกลจากบ้านนา
ฉันจึงมุ่งหน้า
เข้ามาสู่เมืองหลวง
หันหน้าสู้แสงตะวัน
ใฝ่ฝันถึงความยิ่งใหญ่
ความหวังอยู่เต็มหัวใจ
มุ่งไปสู่ความใฝ่ฝัน
เท้าเหยียบชานชาลา
ข้างหน้าเขาไปไหนกัน
เขาคงไล่จับความฝัน
ทุกวันเขาวิ่งไปมา
ฉันเหงาเปล่าเปลี่ยวเหลือทน
เหมือนคนไม่รู้จักกัน
ความรักไม่มีแบ่งปัน
แย่งกันสับสนวุ่นวาย
โอฉันเหงาเหลือทน
ถึงแม้นมีผู้คนมากมาย
แต่ทำไมไม่มีใคร แบ่งใจให้กัน
ซอกซอนไปตามถนน
วิ่งวนหาความรักมา
ผู้คนในสมัยนี้หนา
เขาไม่รักกันหรือไร
ฉันเดินมองหาความรัก
แต่ถูกผลักให้ออกไปไกล
หมดหวังถึงสิ่งอื่นใด
เพราะหัวใจไร้ความปราณี...
580
หน้าส่วนตัว
