อ้อนวอน

แหม่ม พัชริดา วัฒนา

ฉัน ไม่รู้
 จะพูด อะไรอีก
 ฉัน ไม่รู้
 มันเหนื่อย จนถอดใจ
 อยากจะพูด แต่ก็ท้อ
 ก็เลยเงียบไป
 ให้น้ำ ตารินจากใจ พูดแทน
 เพราะ ไม่รู้
 จะพูด ไปทำไม
 ถึง อย่างไร
 ก็จาก ไปอยู่ดี
 เก็บคำพูด ต่างต่างไว้
 มันไม่สำคัญ
 เพราะฉัน รู้ดี แก่ใจ
 ในวันนี้
 อ้อนวอนให้ตาย อย่างไร
 เธอคงไม่แคร์
 น้ำตาจากคน พ่ายแพ้
 ไม่มีค่าพอ
 ต่อให้รัก สักเท่าไหร่
 ให้รัก สักเท่าไหร่
 คงต้องแข็ง ใจ
 ขอเป็นคน ไป
 จากเธอ
 เดิน จากมา
 อย่าหัน ไปมองเธอ
 ท่อง เอาไว้
 ว่าเขา ไม่ได้รัก
 ไม่มีหวัง ดั่งก่อนแล้ว
 อย่ากลับหลังไป
 เพราะฉัน รู้ดี แก่ใจ
 ในวันนี้
 อ้อนวอนให้ตาย อย่างไร
 เธอคงไม่แคร์
 น้ำตาจากคน พ่ายแพ้
 ไม่มีค่าพอ
 ต่อให้รัก สักเท่าไหร่
 ให้รัก สักเท่าไหร่
 คงต้องแข็ง ใจ
 ขอเป็นคน ไป
 จากเธอ

อ้อนวอนให้ตาย อย่างไร
 เธอคงไม่แคร์
 น้ำตาจากคน พ่ายแพ้
 ไม่มีค่าพอ
 ต่อให้รัก สักเท่าไหร่
 ให้รัก สักเท่าไหร่
 คงต้องแข็ง ใจ
 ขอเป็นคน ไป
 อ้อนวอนให้ตาย อย่างไร
 เธอคงไม่แคร์
 น้ำตาจากคน พ่ายแพ้
 ไม่มีค่าพอ
 ต่อให้รัก สักเท่าไหร่
 ให้รัก สักเท่าไหร่
 คงต้องแข็ง ใจ
 ขอเป็นคน ไป
 จากเธอ...