ทิ้ง

แหม่ม พัชริดา วัฒนา

เฝ้ามองดาวครั้งเราผูกพัน
แต่ความฝันเมฆคลุมมืดมน
ปรอยฝนโปรยลงมา ดั่งน้ำตา เรียกหาเธอ
ไม่มีใจพบใครสักคน
จิตสับสนเหมือนคนขาดใจ
ทนหนาวทนเดียวดาย อย่างร้อนใจ ใฝ่หาเธอ
อะไรหรือที่เธอใฝ่ฝัน
อะไรหรือที่ฉันขาดไป
บอกได้ไหมทำไม จึงทิ้งไป ไม่เข้าใจ
กัดฟันยืนฝืนทรมาน
แต่ความหลังฝังใจผูกพัน
คอยย้ำเตือนเดือนวัน ที่สัญญา ว่ารักกัน
โปรดเถิดดาวประกายส่องแสง
ส่องให้แรงรักยังมีหวัง
ผูกความหลังเป็นทาง ประสานใจ ให้รักเรา
อะไรหรือที่เธอใฝ่ฝัน
อะไรหรือที่ฉันขาดไป
บอกได้ไหมทำไม จึงทิ้งไป ไม่เข้าใจ
ทิ้ง ทิ้งกันไป ฉันคงจะหลงลืมเธอสักวัน
กว่าวันนั้น ใจคงร้าวรน จนทนไม่ไหว
ใช่ว่าเธอ ไม่มีความหมาย
ใช่ว่าฉัน ไม่มีเยื่อใย
ใช่ว่าใจฉันตัดเธอได้ ง่ายดายเสียหน่อย
 
โปรดเถิดดาวประกายส่องแสง
ส่องให้แรงรักยังมีหวัง
ผูกความหลังเป็นทาง ประสานใจ ให้รักเรา
อะไรหรือที่เธอใฝ่ฝัน
อะไรหรือที่ฉันขาดไป
บอกได้ไหมทำไม จึงทิ้งไป ไม่เข้าใจ
โปรดเถิดดาวประกายส่องแสง
ส่องให้แรงรักยังมีหวัง
ผูกความหลังเป็นทาง ประสานใจ ให้รักเรา
อะไรหรือที่เธอใฝ่ฝัน
อะไรหรือที่ฉันขาดไป
บอกได้ไหมทำไม จึงทิ้งไป ไม่เข้าใจ...