สาวรำวง

แจ๊มพ์

อายุ สิบห้า
ได้มาเป็นสาว รำวง
มาใส่ กระโปรง วับๆ แวมๆ
ไฟสลัวมัวเหมือนคืน เดือนแรม
อร้าแอร่ม อยู่บนฟลอร์ เต้นรำ
เราเกิดมา เป็นคนต้อย-ต่ำ
กระด่างกระดำ
ดั่ง เม็ดดิน เม็ดทราย
สาวน้อย ใจกล้า
ต้องมาเป็นสาว รำวง
นั่งตี คิ้วโก่งรอบัตรโค้งจากชาย
ปากพูดจา ขออย่ามา กล้ำกราย
นิดเดียวพอได้อย่ามากไปนะพี่จ๋า
โปรด มองฉันเป็น
แค่เพียงอา-หารตา
เห็นใจ เถิดหนา คู่ขาเต้นรำวง
มี ผู้เฒ่ากำลังเฝ้ารอ
ทั้งแม่และพ่อ
คอยเฝ้ารอใจบุญหนุนส่ง
จึงปล่อยลูกสาว
ที่รักมาเป็นสาวรำวง
จึงปล่อยลูกสาว
ที่รักมาเป็นสาวรำวง
ก็คง เข้าใจแล้วว่า
ไยสาวใจกล้า
กระโดดขึ้นบน เวที
 
กฐิน ผ้าป่า
ทั้งงาน วัด งานโยม
มาแอ่ว มาห้อม
มาเต้นฟ้อน รำวง
หนุ่มใหญ่หนุ่มน้อย
เข้ามาโค้งนวลอนงค์
สามช่า รำวง
ตะบึงฮ่อ จนเหนื่อยหนี
แต่ง สีสรรชีวิตชีวาคนบ้านไพร
ชาวนา ชาวไร่
เป็นสุข ใจในงาน บุญ
ท้องฟ้า สว่าง
ยามรุ่งอรุ-โณทัย
เราเริ่ม ต้นใหม่
ยามเมื่อฟ้า รา-ตรี
เปลี่ยนเวียนไปรักน้ำใจ ไมตรี
ร้อยวัน พันปี รับไมตรีอยู่เสมอ
จากคืนนี้ คงต้องมี วันพบเจอ
แล้วใคร ที่เหม่อ
คราวโบกมือ อำลา...