คิดถึงคนแปลกหน้า

เสาวลักษณ์ ลีละบุตร

ฉัน ไม่รู้
 มันเกิด ได้ไง
 ฉัน ไม่รู้ ว่าเธอ เป็นใคร
 ฉัน ก็รู้
 ว่าเธอ เป็นแค่เพื่อน ใหม่
 ที่แค่ บังเอิญ มายืน
 ใกล้กัน
 ก็ แค่เพียง
 พวกขี้เหงา ได้ระ บาย
 พวกชีวิต ขาดขาด เกินเกิน
 มาพบกัน
 ค่ำคืนนั้น มันผ่านพ้น
 ก็เนิ่นนาน
 แต่ ว่าฉัน ไม่อาจ จะลืม
 จนคืนนี้
 อยากบอกเธอ ว่าคิดถึง เธอ
 ไม่รู้ เพราะอะไร
 ทั้งทั้ง ที่เจอะ กันไม่นาน
 อยากให้เธอ มาเจอที่ เดิม
 ยังหวัง ได้พบกัน
 เพราะฉัน ไม่อาจลืมคืนนั้น
 กับเธอ

 หรือ ชีวิต มันอาจง่าย ดาย
 เกิน กว่าใจ ที่จะค้น เจอ
 หรือ ชีวิต
 ที่จริง มันก็สั้น เต่อ
 เผลอเผลอ ก็ลอย ตามลม
 เรื่อยไป
 ก็ แค่เพียง
 พวกขี้เหงา ได้ระ บาย
 พวกชีวิต ขาดขาด เกินเกิน
 มาพบกัน
 ค่ำคืนนั้น มันผ่านพ้น
 ก็เนิ่นนาน
 แต่ ว่าฉัน ไม่อาจ จะลืม
 จนคืนนี้
 อยากบอกเธอ ว่าคิดถึง เธอ
 ไม่รู้ เพราะอะไร
 ทั้งทั้ง ที่เจอะ กันไม่นาน
 อยากให้เธอ มาเจอที่ เดิม
 ยังหวัง ได้พบกัน
 เพราะฉัน ไม่อาจลืมคืนนั้น
 กับเธอ

อยากบอกเธอ ว่าคิดถึง เธอ
 ไม่รู้ เพราะอะไร
 ทั้งทั้ง ที่เจอะ กันไม่นาน
 อยากให้เธอ มาเจอที่ เดิม
 ยังหวัง ได้พบกัน
 เพราะฉัน ไม่อาจลืมคืนนั้น
 อยากบอกเธอ ว่าคิดถึง เธอ
 ไม่รู้ เพราะอะไร
 ทั้งทั้ง ที่เจอะ กันไม่นาน
 อยากให้เธอ มาเจอที่ เดิม
 ยังหวัง ได้พบกัน
 เพราะฉัน ไม่อาจลืมคืนนั้น
 กับเธอ...