นิราศรถไฟ

อ่ำ อัมรินทร์

ฉัน ไม่ เข้าใจ
 ว่าเธอ กับฉัน ทำไม
 ไม่เข้า กัน
 เหมือน น้ำมัน เจอะกับน้ำตา
 พูดแล้ว ก็น่า รำคาญ
 ให้ผ่าน กันไป เถอะชี วิต
 รักฉัน แล้วมัน ผิด
 พูดต่อไป หัวใจ จะวาย
 ยังไง รองเท้า ยังมี
 พอ จะไป ด้วยกัน
 เดินเดินเดิน เดินไป วันวัน
 เผื่อจะพอ ทำใจ
 ให้มัน ลืมเธอ
 ก็อาจ จะได้ สบาย ใจ
ตั้งแต่เช้า แล้วนะ
 เดินมาได้ ก็จนเย็น
 คิด อะไรขึ้นมา
 ได้ใหม่ แล้ว นะ
 ไอ้การ จะลืม
 ใครสักคน ช่างทำไม
 มันยาก ลำบากจัง
 ก็กะจะขึ้น รถไฟฟ้า
 ออกตะลุย ราตรี
 ก็คงดีกว่าเดิน
 แล้วเหนื่อย เกิน ไป
 รถ ไฟฟ้า
 จอดอยู่เนี่ย แล้วยังไง
 จะได้ พอผ่อนคลาย
 ทำให้ใจ มันลืมเธอ

นั่ง คนเดียว ก็เหี่ยวใจ
 คิดไปเรื่อย เปื่อย
 ตั้งแต่หมอ ชิด
 คิด จะไปหา หมอ
 ให้หมอดู ว่าอย่างไร
 จะได้ชิด
 จะได้เป็นมิตร
 จะได้ใกล้ชิดเธอ
 จะต้องทำอย่างไร
 จากสะพานควาย มา
 คิดไป พูดจากับควาย
 ให้มัน เข้าใจ
 ว่าคนอย่างฉัน มันควายทุย
 โดน เธอมาหลอก
 ให้รัก แล้วก็ไป
 จอดที่ซอย อารีย์
 มีความหวัง ให้เธอมา
 ขอ เธอจงเมตตา
 ช่วยปลอบ ใจ กัน
 ความ อารีย์
 เธอไม่มี หรือไงกัน
 มาทิ้งกันได้ไง
 มาจนกระทั่ง ได้เห็น
 อนุสาวรีย์ชัยๆ
 สร้าง กันมาได้ไง
 สูงสุด ท้อง ฟ้า
 รัก ของฉัน
 อุตส่าห์ทน สร้างกันมา
 ไม่เห็น จะได้ความ
 เหลียว ดู ไฟ
 ใจก็ดี ขึ้นมาไม่ นาน
 ผ่านประตู น้ำ
 น้ำตา มันก็ไหล
 ก็น้ำตา มันไม่มี
 ประตูกั้นไว้
 มันท่วมมันท้น
 ขึ้นมาจากข้างใน
 หลั่งไหลกันออกมา
 ผู้คน เยอะ แยะ
 เขาพากัน มาจากไหน
 สยาม สแคว์
 ศูนย์รวมแหล่งแท้
 ความบันเทิง
 เสียง ก็จอแจ แต่เรา เซ็ง
 ผ่านซอย นานา
 มาถึง ซอยทองหล่อ
 ร้าน ข้าวต้มที่เคย
 นั่งดื่ม กิน กัน
 ฉัน คิดถึง
 คำที่เรา พร่ำรำพัน
 ต่อหน้า จานไข่เจียว
 จนมาถึง พระโขนง
 ผู้คน เริ่มบางตา
 เพราะ สถานีหน้า
 ก็อ่อน นุช แล้ว
 แล้วน้องนุช
 อยู่ที่ไหน ไม่มีแวว
 ไอ้ฉัน ก็อ่อนใจ
 ข้างใน มันหดหู่

มาจน อ่อนนุช ปลายทาง
 ก็เหนื่อยแล้ว และง่วงนอน
 ฉัน ก็เลยต้องนอน
 เพราะไม่อยาก เจอใคร
 รัก ของฉัน
 ถึงจุดจบแล้ว ก็ดีใจ
 ฉัน จะได้นอน
 นอนร้องเพลง ไปคน เดียว...