ลิ่วล้อ

อริสมันต์ พงษ์เรืองรอง

แปลกแต่จริง
รักเธอ ทำตัว ไม่ถูก
อยากจะรู้ อยู่ไหน ฐา-นะอะไร
เบอร์หนึ่งเบอร์สอง ฉันคง
ป่ายปีน ไม่-ไหว
จำต้องไป ไปจากเธอ เพราะใจ
ไร้อัน-ดับ
กว่า-จะรู้
ว่าเรา เป็นตัว เลือกหนึ่ง
ซึ่งไม่มี
ความหมาย ให้เธอ เลือก เลย
ไม่คาดไม่ฝัน เห็นเธอ
เป็นคน เงียบ เฉย
ไยละเลย
เคยบอกเรา สัญญา ว่า-มั่นคง
ยอม เป็นลิ่วล้อ
ที่หมุนตามเธออยู่นาน
ยอม เป็นลิ่วล้อ
ที่ขานยามเธอ เรียกมา
พอกันที กับความเกเร
ใจไม่เป็น เบ้ใคร
เธอ หลอกทำลาย มันเกินพิกัด ทนแล้ว
 
 ต่อแต่นี้
โชคดี ที่ชิง หนี-ก่อน
ความเดือดร้อน
หมดลง เมื่อเรา ตัดใจ
ไม่อยากจะรื้อ-ฟื้นมัน ขุดกลบปิดไว้
เธอ เหมือนตาย ตายจากไป
แม้ใจ ไร้-อัน-ดับ
ยอม เป็นลิ่วล้อ
ที่หมุนตามเธออยู่นาน
ยอม เป็นลิ่วล้อ
ที่ขานยามเธอ เรียกมา
พอกันที กับความเกเร
ใจไม่เป็น เบ้ใคร
เธอ หลอกทำลาย มันเกินพิกัด ทนแล้ว
ยอม เป็นลิ่วล้อ
ที่หมุนตามเธออยู่นาน
ยอม เป็นลิ่วล้อ
ที่ขานยามเธอ เรียกมา
พอกันที กับความเกเร
ใจไม่เป็น เบ้ใคร
เธอ หลอกทำลาย มันเกินพิกัด ทนแล้ว
ยอม เป็นลิ่วล้อ
ที่หมุนตามเธออยู่นาน
ยอม เป็นลิ่วล้อ
ที่ขานยามเธอ เรียกมา
พอกันที กับความเกเร
ใจไม่เป็น เบ้ใคร
เธอ หลอกทำลาย มันเกินพิกัด ทนแล้ว
ยอม เป็นลิ่วล้อ
ที่หมุนตามเธออยู่นาน
ยอม เป็นลิ่วล้อ
ที่ขานยามเธอ เรียกมา
พอกันที กับความเกเร
ใจไม่เป็น เบ้ใคร
เธอ หลอกทำลาย มันเกินพิกัด ทนแล้ว...