รักไม่กล้าบอก

สุธิราช วงศ์เทวัญ

ฉัน รักเธอที่สุด
เก็บรักไว้จนบูด
ไม่รู้จะพูดยังไง
ยาม เมื่อได้เจอหน้า
ปากมันไม่อ้า
มันหนักที่ขากรรไกร
รักเธอ รักเธอแน่แน่ว
รักเต็มหมดแล้ว
ทั้งสี่ห้อง หัวใจ
ล้น เสียจนเต็มอก
จริงนะ ไม่โกหก
มันชุ่มมันโชกภายใน
หลง รักมานานเนิ่น
อยากคุยอยากเอิ้น
แต่ก็ยังเขินยังอาย
ได้เพียงเฝ้ามองจ้องหน้า
ฉันคงเป็นบ้า
อีกหน่อยไม่ช้าก็ไว

เหมือน มดเฝ้ามะม่วง
รอวันเธอร่วง
ได้แต่หวง ในใจ
คิด จะไปสู่ขอ
แต่เงินไม่พอ
พ่อแม่คง ไม่ให้
กลุ้มใจ ทำไมไม่กล้า
ขืนมัวรอช้า
คนอื่นคงคว้าเอาไป

รัก แต่ไม่กล้าบอก
ไอ้เรามันกระจอก
กลัวถูกตะคอกให้อาย
คิด จนนอนไม่หลับ
มันร้อนวูบวาบ
มันแปลบมันปลายที่ใจ
เชื่อไหมหายใจเป็นหอบ
หัวใจมันตอบ
มันบอกว่าชอบเธอไง

เหมือน มดเฝ้ามะม่วง
รอวันเธอร่วง
ได้แต่หวง ในใจ
คิด จะไปสู่ขอ
แต่เงินไม่พอ
พ่อแม่คง ไม่ให้
กลุ้มใจ ทำไมไม่กล้า
ขืนมัวรอช้า
คนอื่นคงคว้าเอาไป

รัก แต่ไม่กล้าบอก
ไอ้เรามันกระจอก
กลัวถูกตะคอกให้อาย
คิด จนนอนไม่หลับ
มันร้อนวูบวาบ
มันแปลบมันปลายที่ใจ
เชื่อไหมหายใจเป็นหอบ
หัวใจมันตอบ
มันบอกว่าชอบเธอไง...