ปลาร้าสัญจร

สลา คุณวุฒิ

พอข้าวขึ้นเล้า
ก็จำต้องก้าวลงเฮือน
ความทุกข์มาเตือน
ให้จำต้องจากบ้านนา
แบกสอบข้าวเหนียว
พร้อมกระปุกปลาร้า
ออกจากบ้านนามุ่งสู่ป่าซีเมนต์
มาตีตั๋ว
นั่งรถไฟชั้นสาม
ยินเสียงหมอลำลอยมาแผ่วเบา
คิดฮอดเด้ คิดฮอดบ้านเฮา
พ่อแก่แม่เฒ่าคงคอยเฮากลับมา
ลูกอีสานจากนา
เหมือนดังปลาร้าจากไห
มารับใช้ ในเมืองกว้างใหญ่
หนักก็ทนอยู่ได้ขอให้เฮ็ดงาน
แสนซมซานยามเมื่องานไม่มี
แสนทุกข์ทวียามไม่มีเงินตรา
โอ้อนิจจา ต้องพาปลาร้าสัญจร
อยู่ใต้ฟ้านาคร
หัวใจอาวรณ์บ้านนา
 
แว่วเสียงรถไฟดังมาวอนๆ
แก้มอ่อนๆให้คอยก่อนเนื้อเย็น
เก็บเงินไว้พอแก่ความจำเป็น
จะจากป่าซีเมนต์
สู่ชายคาบ้านเฮา
ชวนพวกพ้อง ตั้งเป็นกองผ้าป่า
แห่กันมาถวายวัดบ้านเฮา
คอยท่าเด้อ คอยผูกแขนหมู่เฮา
จะย้อนคืนถิ่นเก่า
ดั่งนกกาคืนคอน
โอ้ปลาร้าสัญจร
จะย้อนคืนกลับนา
สาวนางหล้า สัญญาครั้งเก่า
ยังจดจำบ่เจ้าเคยเว้าสู่ฟัง
ฟ้าลางๆข้างลอมฟางกลางนา
ขอร้องกานดา
อย่าด่วนลาแรมรอน
โอ้อีสานพเนจร
จะย้อนคืนกลับมา
กลับมาย้ำสัญญา
จ้ำแจ่วปลาร้าถ้วยเดิม...