อยู่บำรุง

ว่าน ธนกฤต พานิชวิทย์

จะปล่อยให้เธอไม่สบาย จะปล่อยให้เธอต้องตัวร้อน
ให้เดือดให้ร้อน ให้นอนคนเดียวได้ยังไง
อากาศมันหนาวขนาดนั้น จะอุ่นแค่ไหนถ้ามีฉัน
มีเธอหลับฝันด้วยอุณหภูมิที่ผ่อนคลาย

ถ้าหากเธอร้อนก็บอกฉัน ถ้าเผื่อว่าหนาวก็บอกกัน
ผ้าห่มจะหนา ค่ายาจะแพงไม่เป็นไร
มีเธอได้ยิ้มและหลับฝัน จับมือเธอไว้ข้างกายฉัน
ให้เธอได้รู้มีคนๆ หนึ่งไม่ไปไหน ฉันยังไม่ไปไหน

ให้ฉันได้ดูแลเธอได้ไหม
นอนหลับได้ไหม นอนตักฉันไหม
ฉันอยากให้พัก สักผ่อนได้ไหม
ให้เธอนั้นพัก หลับเพลินไปกับฉัน

ถอดชุดพะรุงพะรังนั้นไหม
รังเกียจฉันไหม นวดไหล่ให้ไหม
ไม่เจ็บใช่ไหม หายเหนื่อยใช่ไหม
ที่ป่วยก็คงหายดี ที่เหนื่อยก็คงหายดี
เพิ่งกลับมาจากฝันดี

จัดยาให้ครบแล้วใช่ไหม อย่าลืมดื่มน้ำที่วางไว้
เธอจำได้ไหมว่าเธอเคยทำเมื่อวันวาน
เมื่อวันที่ฉันไม่มีใคร มีเธอเท่านั้นไม่ไปไหน
ตื่นมาจากฝันก็มีมือเธอจับเอาไว้

เอาความอ่อนล้าไว้กับฉัน ปล่อยความอ้างว้างไว้ตรงนั้น
ปล่อยใจให้ฉันได้ดูแลเธอทั้งหัวใจ
เมื่อเธอกลับฟื้นขึ้นจากฝัน เมื่อเธอได้แข็งได้แรงนั้น
ตื่นมาจะรู้ว่ามีบางคนกอดเธอไว้ ฉันจะกอดเธอไว้

ให้ฉันดูแลเธอได้ไหม ให้ฉันได้ทำตามใจเสียที
ก็มีแต่เธอที่แสนดี จะอยู่กับเธออย่างนี้ไม่ไปไหน