บังอาจรักเธอ

ลาบานูน

ฉัน ขอโทษ 
ที่ไม่เจียม หัวใจ 
รั้งมันไว้ ไม่ทัน
ฝันว่าเธอ จะมอง 
ลืมไปว่า มันคง ไม่สำคัญ 
มันไม่ควร เรียกร้อง
แค่ได้มอง ก็บุญ 
ฟ้าก็อยู่ สูงเกินไป
เหวก็ต่ำ ไม่คู่กัน 
เหมือนเธอ กับฉัน
ที่ควร จะห่าง กันไว้ 
บังอาจไปรัก คนอย่างเธอ 
ก็เหมาะสมแล้ว ที่ปวดใจ 
ฉันมันคน ต้อยต่ำเกินไป 
จึงไม่มีสิทธิ์ จะฝัน 
บังอาจ ไปรัก โดยไม่ดู 
ไม่ยอมรับรู้ ว่าต่างกัน 
ฉันก็ควร จะเจ็บ ให้นาน 
โทษฐาน ที่ไม่ระวัง หัวใจ 

หลงคิดว่า จะเอาใจ ซื้อใจ 
เธอเจอใคร ไม่สน 
เพราะสู้ทน เพื่อเธอ 
ลืมไปว่า เรามัน ไม่เหมือนกัน 
ฉันไม่ควร พร่ำเพ้อ 
หลงละเมอ อย่างดี
ฟ้าก็อยู่ สูงเกินไป
เหวก็ต่ำ ไม่คู่กัน 
เหมือนเธอ กับฉัน
ที่ควร จะห่าง กันไว้ 
บังอาจไปรัก คนอย่างเธอ 
ก็เหมาะสมแล้ว ที่ปวดใจ 
ฉันมันคน ต้อยต่ำเกินไป 
จึงไม่มีสิทธิ์ จะฝัน 
บังอาจ ไปรัก โดยไม่ดู 
ไม่ยอมรับรู้ ว่าต่างกัน 
ฉันก็ควร จะเจ็บ ให้นาน 
โทษฐาน ที่ไม่ระวัง
ก็ยอม ให้ดูถูก 
ให้รังเกียจ
ให้เธอเหยียดหยาม ได้ตามใจ 
ให้เธอเหม่อ
ให้เธอเกลียด 
ให้เธอตอกย้ำ ให้จำเอาไว้
โว้โว

บังอาจไปรัก คนอย่างเธอ 
ก็เหมาะสมแล้ว ที่ปวดใจ 
ฉันมันคน ต้อยต่ำเกินไป 
จึงไม่มีสิทธิ์ จะฝัน 
บังอาจ ไปรัก โดยไม่ดู 
ไม่ยอมรับรู้ ว่าต่างกัน 
ฉันก็ควร จะเจ็บ ให้นาน 
โทษฐาน ที่ไม่ระวัง หัวใจ

ฉันขอโทษ ที่มีแค่หัวใจ 
มันไม่พอ ใช่ไหม 
ฉัน เข้าใจ 
จึงไม่บังอาจรักเธอ
จบ...