อย่ายอมฉัน

มาช่า วัฒนพานิช

ยังเป็นคนเดิม
ไม่รู้ไม่แคร์ และไม่สน
ยังเป็นอย่างเดิม
ก็รั้นรั้นรั้น มันร่ำไป
ใครใครระอา
แต่แล้วก็มีเธอ ที่ทนไหว
เป็นคนสุดท้าย
ที่เหลือเหลือเหลือ มารักกัน
ฉันยังคงเอา แต่ใจ
ฉันมันยังเอา แต่ใจ
แล้วเธอก็ยอม
ปล่อยให้ร้าย ร้ายร้าย ไม่ว่ากัน
เธอเป็นคนดี
ไม่คิดว่าจะดี ได้ปานนั้น
ไม่เคยพูด ไม่เคยห้าม ไม่เคยว่า
ฉันซ้าย เธอก็มาซ้าย
ฉันร้าย เธอก็ไม่ปราบ
นิสัยฉันเสีย เธอก็ไม่สอน
อย่ายอมฉันเลย ไม่ดีหรอก
อาจจะทำให้เสีย เพราะเธอตามใจ
ช่วยเตือนฉันที นะ
ไม่ดึงไม่รั้ง คงไปกันใหญ่
อย่ายอมฉันเลย ต้องกำหราบ
ถ้ารักกัน ต้องคอยเตือน คอยขัดคอ
ต้องขอแรงเธอ สักที
 
 จะกวนอารมณ์
ก็ขอให้เธอ เบรคกันไว้
จะดึงจะดัน
ถ้าฉันเฉไฉ ไม่ต้องฟัง
พอเกินจะทน
ก็ซัด แรงแรง ไม่ต้องยั้ง
จะต้องพูด จะต้องห้าม จะต้องว่า
ฉันซ้าย เธออย่าเพิ่งซ้าย
ฉันร้าย เธอก็ต้องปราบ
นิสัยฉันเสีย เธอก็ต้องสอน
อย่ายอมฉันเลย ไม่ดีหรอก
อาจจะทำให้เสีย เพราะเธอตามใจ
ช่วยเตือนฉันที นะ
ไม่ดึงไม่รั้ง คงไปกันใหญ่
อย่ายอมฉันเลย ต้องกำหราบ
ถ้ารักกัน ต้องคอยเตือน คอยขัดคอ
ต้องขอแรงเธอ สักที
 
 ฉันซ้าย เธออย่าเพิ่งซ้าย
ฉันร้าย เธอก็ต้องปราบ
นิสัยฉันเสีย เธอก็ต้องสอน
อย่ายอมฉันเลย ไม่ดีหรอก
อาจจะทำให้เสีย เพราะเธอตามใจ
ช่วยเตือนฉันที นะ
ไม่ดึงไม่รั้ง คงไปกันใหญ่
อย่ายอมฉันเลย ไม่ดีหรอก
อาจจะทำให้เสีย เพราะเธอตามใจ
ช่วยเตือนฉันที นะ
ไม่ดึงไม่รั้ง คงไปกันใหญ่
อย่ายอมฉันเลย ต้องกำหราบ
ถ้ารักกัน ต้องคอยเตือน คอยขัดคอ
ต้องขอแรงเธอ สักที...