หลง

พัณนิดา เศวตาสัย

ฉัน เคย สัญญา มั่น
ว่า ใจ นั้น จะ ไม่ รัก ใคร
แต่ เธอ ทอด ทิ้ง ฉัน ไป
หัว ใจ ยอม ร้าว ราน
รัก ที่ เรา เริ่ม ก่อ
ไม่ เคย เพียงพอ
ต่อ ความ ต้อง การ
ปวด ร้าว แทบ ม้วย มลาย
เธอ ผลาญ รัก ราญ แหลก ลง
รักเธอ หลง เธอ เรื่อย มา
ชั่ว ชีวา ฉัน ยัง มั่น คง
มอบ ใจ ด้วย ความ ซื่อ ตรง
แต่ เธอ ไม่ เคย มอบ สิ่ง ที่ ฉัน ต้อง การ
สัญ ญา รัก ที่ ให้
ด้วย ดวง ใจ เท่า นาน แสน นาน
ถูก เขา ทำ ร้าย ดวง มาลย์
รัก ราญ ผลาญ หัว ใจ
รัก เรา นี้ สูญ สิ้น
ตราบ ชีวิน สิ้น รัก เยื่อ ใย
จะ เป็น ผู้ แพ้ เรื่อย ไป
สุด อาลัย รัก ไม่ กลับ คืน

รักเธอ หลง เธอ เรื่อย มา
ชั่ว ชีวา ฉัน ยัง มั่น คง
มอบ ใจ ด้วย ความ ซื่อ ตรง
แต่ เธอ ไม่ เคย มอบ สิ่ง ที่ ฉัน ต้อง การ
สัญ ญา รัก ที่ ให้
ด้วย ดวง ใจ เท่า นาน แสน นาน
ถูก เขา ทำ ร้าย ดวง มาลย์
รัก ราญ ผลาญ หัว ใจ
รัก เรา นี้ สูญ สิ้น
ตราบ ชีวิน สิ้น รัก เยื่อ ใย
จะ เป็น ผู้ แพ้ เรื่อย ไป
สุด อา ลัย รัก ไม่ กลับ คืน...