จ้างมันเต๊อะ

ปัญญา กตัญญู

จ้างมันเต๊อะ
นึกว่ามันเป็นกรรมเก่า
ที่ตอบ สนองตัวเฮา
ต้องเศร้า เมื่อถูกเขาทิ้ง
บ่เจื้ออีกแล้ว
น้ำคำของลูกแม่หญิง
เปิ้นบ่ เกยมีฮักจริง
ทุกสิ่งมันเป็นภาพหลอน
จ้างมันเต๊อะ
เผลอใจไปครั้งนั่น
นึกว่ามันเป็นความฝัน
ฮักเปิ้นมันบ่แน่นอน
เปิ้นจุ๊เฮาฮัก
แล้วเปิ้นก็ลืมเฮาก่อน
จุ๊เฮาเหมือนดังละอ่อน
ครั้งก่อนยังจำฝังใจ
เปิ้นบอกกับเฮา
ว่าจะไปเฮียนเย็บผ้า
อยากให้ฮู้วิชา
บ่อยากทำนาทำไร่
แต่พอบ่เมิน
หันเปิ้นเดินควงป้อชาย
เปิ้นนั่งรถเก๋งคันใหญ่
เสียดายความฮักของเฮา
จ้างมันเต๊อะ
เผลอใจไปครั้งก่อน
เป็นความฮักบ่แน่นอน
ครั้งก่อนมันเป็นความเศร้า
มันผ่านไปแล้ว
เหมือนดังมีไฟแผดเผา
ต่อไปนี้ตัวเฮา
ได้แต่ปลอบใจตัวเอง

จ้างมันเต๊อะ
เผลอใจไปครั้งก่อน
เป็นความฮักบ่แน่นอน
ครั้งก่อนมันเป็นความเศร้า
มันผ่านไปแล้ว
เหมือนดังมีไฟแผดเผา
ต่อไปนี้ตัวเฮา
ได้แต่ปลอบใจตัวเอง...