คนแปลกหน้า

ปนัดดา เรืองวุฒิ

เป็นคนแปลกหน้า คนหนึ่ง 
ที่เธอ ไม่เคย สนใจ 
เธอมองดูฉัน
ก็เพียง มองผ่าน
ในใจ อยากยิ้ม ทักทาย 
คราวใด ที่เดิน สวนกัน 
ยังคงไม่กล้า จะทำอย่างนั้น 
จึงทำได้แค่ มองดู 
ดูเธอ กับเขา สองคน 
จูงมือหยอกล้อ พูดคุยทุกวัน 
ได้เจอ ได้พบ ทีไร 
ในใจ วุ่นวาย ไหวหวั่น 
ถ้าฉันเป็นเขา คงสุขหัวใจ 
ก็อยาก จะขอ
แลกทุกสิ่ง ที่มี 
กับหนึ่งนาที
ที่มีเธออยู่ ข้างกาย 
อยากกอดเธอไว้
แนบซบ ไออุ่น 
กระซิบ คำจาก หัวใจ 
แต่ฉันรู้ 
คงไม่โชคดี อย่างนั้น
มันเป็น เพียงฝัน ลม ๆ
ในใจ ที่มัน ว้าเหว่ 
จำเป็น ต้องรับ 
ความจริง ทุกอย่าง 
มีเธอ ในฝัน ทุกคืน 
คิดถึง แต่เธอ ทุกวัน 
ทำได้แค่นั้น ก็ยังชื่นใจ

ก็อยาก จะขอ
แลกทุกสิ่ง ที่มี 
กับหนึ่งนาที
ที่มีเธออยู่ ข้างกาย 
อยากกอดเธอไว้
แนบซบ ไออุ่น 
กระซิบ คำจาก หัวใจ 
แต่ฉันรู้ 
คงไม่โชคดี อย่างนั้น
มันเป็น เพียงฝัน ลม ๆ
ในใจ ที่มัน ว้าเหว่ 
จำเป็น ต้องรับ 
ความจริง ทุกอย่าง 
มีเธอ ในฝัน ทุกคืน 
คิดถึง แต่เธอ ทุกวัน 
ทำได้แค่นั้น ก็ยังชื่นใจ
มีเธอ ในฝัน ทุกคืน 
คิดถึง แต่เธอ ทุกวัน 
เป็นเพียง ความฝัน
ก็สุขหัวใจ
จบ...