ใจบอน

จิ้งหรีดขาว

ถึงฉันจะรัก
เธอสักแค่ไหน
ฉันคงไม่ไป
เหนี่ยวใจ ให้เธอมาหา
เมื่อเขาเป็นหนึ่ง
เขาเป็นถึงศรีภรรยา
เมื่อฉันมาช้า
ฉันจึงไม่กล้าอาจหาญ
ถึงฉันจะช้ำ
มากสักเพียงไหน
ทั้งกายและใจ
มอบให้เธอไปหมดนั้น
ฉันคงจะไม่
มีวันที่จะสุขสันต์
ได้แต่แอบฝัน
ขอให้ ในฝันมีเธอ
ไม่ขอมีสุข
บนความทุกข์ของผู้ใด
ฉันยอมเสียใจ
ทั้งที่รักเธอเสมอ
รักสองต้องห้าม
คนช้ำไม่ฉันก็เธอ
สิ่งที่ต้องเจอ
คือความโศกเศร้าร้าวรอน
ไม่รู้เธอรัก
มากสักแค่ไหน
ซักเสี้ยวหัวใจ
ฉันก็ชื่นใจแน่นอน
ฉันยอมปลงหนัก
ดับไฟรักที่ใจบอน
ท่องชินบัญชร
ก้มกราบ ก่อนนอนทุกคืน

ไม่รู้เธอรัก
มากสักแค่ไหน
ซักเสี้ยวหัวใจ
ฉันก็ชื่นใจแน่นอน
ฉันยอมปลงหนัก
ดับไฟรักที่ใจบอน
ท่องชินบัญชร
ก้มกราบ ก่อนนอนทุกคืน...