ห่วงแม่ห่วงแมว

กาญจนา มาศิริ

ยกจาน
ใบเก่าเอาข้าวมาคลุก
กับเนื้อปลาดุก
เรียกเจ้าแง้ว ลูกแมวมากิน
ข้าเรียกเจ้าแล้ว
เจ้าแง้วเจ้าคงได้ยิน
มาซิรีบมากิน
ข้าวอีกมื้อ จากมือข้าให้
เพราะวัน พรุ่งนี้ไม่มีข้าแล้ว
รู้ไหมเจ้าแมว
นายใจดี คนนี้จะไป
ไปจากพ่อเลี้ยง
เจ้าสูไม่รู้หน้าใคร
ขืนทนอยู่ต่อไป
คงช้ำใจจนได้สักวัน
อยู่ต่อไป ทำไมเพื่อเสี่ยง
เมื่อพ่อเลี้ยง
จ้องหน้าทำตาเป็นมัน
ไปเสียให้พ้น
ดีกว่าให้คนโจษจัน
ว่าแม่ลูกคู่นั้น
เป็นน้อยหลวงกัน ฉันทนไม่ได้
น้ำตา ร่วงหล่นบนหลังเจ้าแง้ว
กอดรัดลูกแมว
ขาดข้าแล้ว จะนอนกับใคร
ห่วงแม่ยิ่งนัก
ห่วงแมวน่ารักตัวลาย
ห่วงแม่และแมวแค่ไหน
จำต้องไป หนีภัยพ่อเลี้ยง
 
 น้ำตา
ร่วงหล่นบนหลังเจ้าแง้ว
กอดรัดลูกแมว
ขาดข้าแล้ว จะนอนกับใคร
ห่วงแม่ยิ่งนัก
ห่วงแมวน่ารักตัวลาย
ห่วงแม่และแมวแค่ไหน
จำต้องไป หนีภัยพ่อเลี้ยง...