อย่าโกรธได้ไหม

กรรณิการ์ วนะเกียรติกุล

ก็ผิด ที่ตัว ฉันเอง
 ที่ไม่รู้ ว่าเธอ ผูกพัน
 ไม่รู้ ว่าทำ
 ให้เธอ หวั่นไหว
 ที่คอย ตามเธอ เหมือนเงา
 ไม่ได้คิด ว่ามัน มากไป
 แค่คิด ว่าควร
 จะอยู่ ใกล้กัน
ไม่เคย จะมอง สายตา
 จึงไม่เห็น
 ว่าเธอ เปลี่ยนไป
 แหละคิด อะไร
 ที่ต่าง กับฉัน
 ที่ปล่อย จนมัน สายไป
 ก็เพราะคิด
 ว่าเป็น เพื่อนกัน
 เพิ่งรู้ ว่าฉัน
 ได้ทำ ร้ายเธอ
 อย่าโกรธ ได้ไหม
 ไม่รู้ จริงจริง
 สิ่ง ที่ฉัน ทำไป
 มันเหมือน สร้างเยื่อใย
 ให้เธอ คุ้นเคย
 อย่าโกรธ ได้ไหม
 ขอโทษ จริงจริง
 เรา ไม่ควร มีวัน นี้เลย
 ฉัน เสียใจ
 ที่ฉัน ทำเธอ เจ็บปวด

อย่าโกรธ ได้ไหม
 ไม่รู้ จริงจริง
 สิ่ง ที่ฉัน ทำไป
 มันเหมือน สร้างเยื่อใย
 ให้เธอ คุ้นเคย
 อย่าโกรธ ได้ไหม
 ขอโทษ จริงจริง
 เรา ไม่ควร มีวัน นี้เลย
 ฉัน เสียใจ
 ที่ฉัน ทำเธอ เจ็บปวด
 ก็อยาก มีใจ ให้เธอ
 แต่มันฝืน ใจจริง ที่เป็น
 อยากขอ ให้เธอ
 เข้าใจ ตัวฉัน
 แค่อยาก ให้เรา เหมือนเดิม
 อย่าได้คิด
 เกินเลย กว่านั้น
 ให้ฉัน เป็นเพื่อน
 คนหนึ่ง ของเธอ
 ช่วยคิด ว่าฉัน
 นั้นเป็น เพื่อนเธอ...