อารมณ์สีเทา

Potato

ฉันทนนอนคนเดียว
เปลี่ยวใจคืนไหนที่ลมหนาวมา
ใจมันเหมือนชาๆ
ไม่รู้ว่าจะอดทนได้นานรึเปล่า

ฉันยืนมองตัวเองผ่านกระจกในอารมณ์สีเทา
สิ่งที่เห็นมีเพียงความเหงา เข้ามาปกคลุมรอบกาย

ไฟห้องนอนเมื่อก่อนสะท้อนแสงเงาสองเรานอนกอดกัน
วันนี้ฉันอยู่ตรงนี้ ไม่มีเธอ
อยู่ตรงนี้ ไม่ได้เจออุ่นไอที่คุ้นเคย

ไม่รู้เลยเธออยู่ที่ไหน กับใคร
แต่ขอให้เธอได้โปรดฟังไว้
ว่าคนคนนี้นั้นรออยู่
แม้ว่าหัวใจเธอเปลี่ยนไปแล้วก็รู้
แต่ฉันขอรอเธอ จนถึงวันที่หยุดหายใจ

นั่งมองดาวดวงเดิมอยู่กลางคนรักกันเป็นร้อยพัน
อธิฐานให้ดาวดวงนั้น เรียกเธอกลับมาให้ที
ไร้กำลังแรงกายอยู่โดยความหวังที่มันริบหรี่
ก็ไม่รู้ในวันพรุ่งนี้ ชีวิตจะเป็นเช่นไร

ไฟห้องนอนเมื่อก่อนสะท้อนแสงเงาสองเรานอนกอดกัน
วันนี้ฉันอยู่ตรงนี้ ไม่มีเธอ
อยู่ตรงนี้ ไม่ได้เจออุ่นไอที่คุ้นเคย

ไม่รู้เลยเธออยู่ที่ไหน กับใคร
แต่ขอให้เธอได้โปรดฟังไว้
ว่าคนคนนี้นั้นรออยู่
แม้ว่าหัวใจเธอเปลี่ยนไปแล้วก็รู้
แต่ฉันขอรอเธอ จนถึงวันที่หยุดหายใจ

ไม่รู้เลยเธออยู่ที่ไหน กับใคร
แต่ขอให้เธอได้โปรดฟังไว้
ว่าคนคนนี้นั้นรออยู่
แม้ว่าหัวใจเธอเปลี่ยนไปแล้วก็รู้
แต่ฉันขอรอเธอ จนถึงวันที่หยุดหายใจ