ราตรีนี้ (ยังอีกแสนไกล)
Lula
หันไปมองนาฬิกา
ฉันรู้สึกว่าเดินช้า เหมือนจะนานเป็นปี
เธอรู้สึกบ้างหรือเปล่า
ว่าในค่ำในคืนนี้ มันช่างดูเงียบเหงา
เธอรู้สึกบ้างหรือเปล่า
ว่าทุกสิ่งทุกอย่างนั้น มันเป็นสีเทาๆ
เพราะถ้าเธอนั้นรู้สึกไม่ได้ต่างกับตัวฉัน
ฉันก็จะได้ถามถ้าสองเราจะหนี
จากโลกเดิมๆ จะดีไหม
ฉันจะชวนเธอออกไป ไปพบโลกใหม่
ที่มีแสงไฟเสียงเพลงและผู้คน
ราตรีนี้ยังอีกแสนไกล หวังว่าเธอนั้นจะยังไหว
และจะยังไม่รีบไปไหน เพียงเราสองคนปล่อยหัวใจ
ทิ้งเรื่องที่รบกวนจิตใจไว้ตรงนี้
เดี๋ยวก็สุขเดี๋ยวก็โศกเดี๋ยวก็ซึม
เดี๋ยวก็เหงา เป็นเรื่องธรรมดา
เดี๋ยวก็เจ็บเดี๋ยวก็แปลบเดี๋ยวก็ปวด
แต่ไม่ช้า ไม่ทันไรก็หาย
เดี๋ยวก็จมเดี๋ยวก็ลอย
เดี๋ยวก็ลืมไปหมดแล้ว แล้วก็ใจสบาย
เว้นซะแต่เธอนั้นจำแล้วไม่ลืม ก็ไม่แคล้ว
ที่ฉันนั้นจะต้องถามว่าถ้าสองเราจะหนี
จากโลกเดิมๆจะดีไหม
ฉันจะชวนเธอออกไป ไปพบโลกใหม่
ที่มีแสงไฟเสียงเพลงและผู้คน
ราตรีนี้ยังอีกแสนไกล หวังว่าเธอนั้นจะยังไหว
และจะยังไม่รีบไปไหน เพียงเราสองคนปล่อยหัวใจ
ทิ้งเรื่องที่รบกวนจิตใจไว้ตรงนี้
ราตรีนี้ยังอีกแสนไกล หวังว่าเธอนั้นจะยังไหว
และจะยังไม่รีบไปไหน เพียงเราสองคนปล่อยหัวใจ
ทิ้งเรื่องที่รบกวนจิตใจไว้ตรงนี้
ราตรีนี้ยังอีกแสนไกล หวังว่าเธอนั้นจะยังไหว
และจะยังไม่รีบไปไหน เพียงเราสองคนปล่อยหัวใจ
ทิ้งเรื่องที่รบกวนจิตใจไว้ตรงนี้
3501
หน้าส่วนตัว
