เราหรือคือทางผ่าน

เอ๋ พจนา

เธอเดินเข้าสู่ประตูวิวาห์
 รอยยิ้มเต็มดวงใบหน้า
 น่าอิจฉาเสียจริงเหลือนั่น
 แขกเหรื่อมากมาย หญิงชายนับได้เกือบพัน
 ค่ำลงเขาคงสุขสันต์ ไม่ต้องบอกก็คงจะรู้
 หรือเป็นทางผ่านให้เธอเท่านั้น
 รักกันแล้วไม่ได้กัน สุดจาบัลย์ช้ำจนหดหู่
 มีอย่างที่ไหน คนอยู่ไกลคว้าไปชื่นชู
 อยู่ใกล้เรายังไม่รู้ ว่าคนรักเราจะแต่งงาน
 ตื่นตอนเช้า น้องสาวเอาข่าวมาบอก
 เราตกตะลึงแทบช๊อค แล้วเธอไม่บอกเมื่อวาน
 ปล่อยให้ดีใจ เหมือนแม่ไก่ได้จิกข้าวสาร
 ฉันคงจะเป็นทางผ่าน รักนั้นมันเพียงลมลม
 เสียใจเสียหลักอกหักอ้างว้าง
 หน้าตาไม่อยากจะล้าง
 ปิดหน้าต่างรักจางจนขม
 ต่อมานมนาน ถูกเขาหว่านด้วยเงินจนล้ม
 ผมจนไม่มีจะขม รักลอยลมสวีวี่วี

 เสียใจเสียหลักอกหักอ้างว้าง
 หน้าตาไม่อยากจะล้าง
 ปิดหน้าต่างรักจางจนขม
 ต่อมานมนาน ถูกเขาหว่านด้วยเงินจนล้ม
 ผมจนไม่มีจะขม รักลอยลมสวีวี่วี...