ม่านไทรย้อย

อรวรรณ เย็นพูนสุข

ลืม ลืมหมดแล้วหรือไร
แม้จันทร์ ที่เคยเป็นใจ
หลบบัง ร่มไทรย้อยกิ่ง
กระซิบรำพัน
แฝงจันทร์ เคยแอบเอนอิง
หนาวลม แนบอกเธอผิง
สุขซึ้งใจจริง หาใดปาน
ลืม ลืมหมดแล้วน้ำคำ
ซึ้งจำ ติดรอยใจพิมพ์
เคยชิม ว่าเป็นน้ำตาล
ยังหวานตรึงใจ
รสใด จะเปรียบประมาณ
แท้จริง ลมปากเธอหวาน
หลอกฉันมานาน ร้อยหมื่นอย่าง
กิ่งไทร ย้อยร้อยรักไว้
ลมไหวไทรเอน ใจเต้นคล้ายลาง
แอบออดชู้ ชูกิ่งพลาง
ไทรเจ้ากางใบบัง
งามเหมือนดัง ม่านทอง
ลืม ลืมหมดแล้วสายลม
แม้ไทรที่เคยชื่นชม
รื่นรมย์ แทนเรือนหอห้อง
ไทรเอ๋ยเคยเอน
พักเป็น แดนสุขเคียงครอง
เย้ายวน กันอยู่เพียงสอง
ขาดรักไทรมอง หมองวิญญา
 
 กิ่งไทร
ย้อยร้อยรักไว้
ลมไหวไทรเอน ใจเต้นคล้ายลาง
แอบออดชู้ ชูกิ่งพลาง
ไทรเจ้ากางใบบัง
งามเหมือนดัง ม่านทอง
ลืม ลืมหมดแล้วสายลม
แม้ไทรที่เคยชื่นชม
รื่นรมย์ แทนเรือนหอห้อง
ไทรเอ๋ยเคยเอน
พักเป็น แดนสุขเคียงครอง
เย้ายวน กันอยู่เพียงสอง
ขาดรักไทรมอง หมองวิญญา...