เดือนหงายที่ริมโขง

สุรชาติ สมบัติเจริญ

โอ้เวียงจันทน์
แดนนี้ ฉันเคยได้ไป
โอ้เวียงวิไล
แดนที่ฉัน นั้นเคยได้พัก
เจอะคนรัก ก็ที่เวียงราตรี
 
 โอ้เวียงจันทน์
คืนนั้น เดือนหงายแจ่มฟ้า
ทอแสงมา กระทบลำโขง
โขงเจ้าเอยไหลเอื่อย
ไหลเรื่อย เป็นลำคดโค้ง
เหมือนเชื่อมโยง หัวใจพี่
ให้ฮักเจ้า จนสิ้นชีวา
 
 เจอะเจ้า พี่ตามฝากฮัก
พี่ทัก เจ้าด้วยสายตา
ใช่ว่า พี่จะเจ้าชู้
ฮักหนู พี่จึงข้ามมา
เห็นเดือนเจิดจ้า ที่ริมฝั่งโขง
พี่จึงทอดโยง สายเรือ
จับรถท่าเดื่อ มาหาขวัญใจ
 
 เจอะเจ้า พี่วอนฝากฮัก
น้องรัก ฮักพี่บ้างไหม
พี่ถาม ว่าฮักพี่บ่
เจ้าต่อ ว่าฮักพี่หลาย
พี่ถาม ว่าฮักเท่าใด
เจ้าตอบ ว่าฮักเท่าฟ้า
โอ้ขวัญตา
โอ้ขวัญตา ของเรียมเอ๋ย
แม่ขนตางอน ผู้งามเอย
โอ้เวียงจันทน์
แดนนี้ฉันเคยได้ไป
โอ้เวียงวิไล
แดนที่ฉัน นั้นเคยได้พัก
เจอะคนรัก ก็ที่เวียงราตรี
เจอะ กันเพียงเดี๋ยวเดียว
เกลียวรัก ยังไม่ทันทวี
อย่าเพิ่งนึกด่า ว่าพี่หน่ายหนี
น้องเอ๋ย คนดี
เป็นเพราะ หน้าที่
จึงทำให้พี่ ต้องจากเวียงจันทน์...