เดือนจ๋า

สุรชาติ สมบัติเจริญ

เดือนจ๋าเดือนยามเจ้าเลือนจากฟ้า
เหมือนดังรักข้าต้องร้างลาจากใจ
เดือนจ๋าถ้าข้าห้ามเจ้าได้
ข้าจะห้ามเจ้าไว้มิให้จากไปหรอกเดือน
ยิ่งเดือนไหนเจ้าไม่ส่องแสงมา
เดือนเอ๋ยรู้ไหมว่า
หัวใจของข้าเหมือนถูกใครเฉือน
สงสารข้าบ้าง อย่าให้ฝันค้างเลยเดือน
โปรดจงช่วยเยือน
เป็นเพื่อนข้า เมื่อคราข้าตรม
 
เดือนเอ๋ยเดือนถ้าเจ้าเหมือนข้าคงจะช้ำ
รักเคยหวานฉ่ำต้องกลับมาขื่นขม
รักมาแปรเปลี่ยนทิศทางคู่ชม
ข้าจึงข่มขืนใจฤทัยไหวหวั่นเลื่อนลอย
ถึงคืนนี้แม้จะมีเมฆมัว
ฟ้าสลัวลมหนาวข้าก็เฝ้าแหงนเบิ่งตาคอย
สงสารข้าบ้าง อย่าให้ฝันค้างรอคอย
โปรดลอยเหนือฟ้า 
ช่วยตอบอุราข้าด้วยเถิดเดือน
 
เดือนจ๋าเดือนยามเจ้าเลือนจากฟ้า
เหมือนดังรักข้าต้องร้างลาจากใจ
เดือนจ๋าถ้าข้าห้ามเจ้าได้
ข้าจะห้ามเจ้าไว้มิให้จากไปหรอกเดือน
ยิ่งเดือนไหนเจ้าไม่ส่องแสงมา
เดือนเอ๋ยรู้ไหมว่า
หัวใจของข้าเหมือนถูกใครเฉือน
สงสารข้าบ้าง อย่าให้ฝันค้างเลยเดือน
โปรดจงช่วยเยือน
เป็นเพื่อนข้า เมื่อคราข้าตรม
เดือนเอ๋ยเดือนถ้าเจ้าเหมือนข้าคงจะช้ำ
รักเคยหวานฉ่ำต้องกลับมาขื่นขม
รักมาแปรเปลี่ยนทิศทางคู่ชม
ข้าจึงข่มขืนใจฤทัยไหวหวั่นเลื่อนลอย
ถึงคืนนี้แม้จะมีเมฆมัว
ฟ้าสลัวลมหนาวข้าก็เฝ้าแหงนเบิ่งตาคอย
สงสารข้าบ้าง อย่าให้ฝันค้างรอคอย
โปรดลอยเหนือฟ้า 
ช่วยตอบอุราข้าด้วยเถิดเดือน...