ได้แล้วลืมเลย

สุนารี ราชสีมา

ได้แล้ว ลืมเลย
ไม่เอ่ย สักคำ ว่าจำ ฉันได้
ใจเธอ ช่างร้าย อะไร อย่างนี้
บอก ฉันทำไม ว่า สงสาร ใจ
ฉันถูก ย่ำยี
พูดเหมือน เธอมี ญาติ ผี ตาพอง
ได้แล้ว ลืมเลย ไม่เคย ใส่ใจ
ว่าใคร คนเจ็บ
ยิ่งกว่า ตอกเล็บ อักเสบ รอบสอง
ก่อน ฉันจะมา ยื่นหน้า เสนอ
ให้เธอ คุ้มครอง
ฉันน้ำ ตานอง มาแล้ว หนึ่งครั้ง
มา อย่างคน ใกล้จม น้ำตาย
ทุรน-ทุราย
หนีตาย ว่าย เข้าหา ฝั่ง
เธอ กลับเฉย ไม่เคย เหนี่ยวรั้ง
ไม่ช่วย ฉุดฉัน เธอยัง
ผลักจน พ้นฝั่ง คงหวัง ให้ตาย
ได้แล้ว ลืมเลย ไม่เคย พูดถึง
มันซึ้ง จนเศร้า
ใจคน ขี้เหงา ลืมเรา ง่าย-ดาย
ไม่คิด จดจำ แถม เธอยังซ้ำ
หยามย่ำ ทำลาย
คงสา แก่ใจ ได้แล้ว ลืมเลย
 
 ได้แล้ว ลืมเลย
ไม่เคย พูดถึง
มันซึ้ง จนเศร้า
ใจคน ขี้เหงา ลืมเรา ง่าย-ดาย
ไม่คิด จดจำ แถม เธอยังซ้ำ
หยามย่ำ ทำลาย
คงสา แก่ใจ ได้แล้ว ลืมเลย...