อยากให้ภาพนี้มีชีวิต

สุนารี ราชสีมา

ฉันมองภาพคุณ
ว้าวุ่นดวงจิต
ดั่งภาพมีชีวิต อยู่ใกล้ชิดทั้งปี
มองทีไร เหมือนยิ้มให้ทุกที
รู้ไหม คนดี คิดถึง จริงเชียว
ถึง เป็นเพียงภาพถ่าย
พูดจาไม่ได้
ให้ไว้กันลืมอย่างเดียว
แต่ยามฉันเหงา
นั่งเศร้าหน้าเซียว
เคยกอดภาพใจเปลี่ยว
ยิ้มคนเดียวตั้งนาน
แม้นมีเวทมนตร์ช่วยดลดวงจิต
เสกภาพมีชีวิต
อยู่แนบชิดแสนนาน
คงคลายกังวล พ้นความทรมาน
คิดถึงนานๆ
แล้วพลอยเปลืองน้ำตา
แม้น ภาพของคุณพูดได้
ฉันจะยิ้มให้ วันละสามเวลา
เมื่อยามคิดถึง คนซึ่งอยู่ไกลตา
มองภาพแทนดวงหน้า
แล้วหลับตาฝันคอย...