จำปาลืมต้น

สายัณห์ สัญญา

เดือนห้าหน้าแล้ง
ลมแรง พัดช่อ มะม่วง
ไผ่ล้อลม เหมือนคน ล่อลวง
หัวใจข้าลวง เหมือนโคน มีดหั่น
คิดถึงจำปา หนีหน้าคนบางเดียวกัน
เจ้าอยากเป็น สะใภ้นายพัน
หันไปบางกอก ไม่บอกสักคำ
เดือนห้าผ่านไป
นี้มัน ก็ไกลเดือนหก
อีกไม่ช้ำ ฝนคงจะตก
รดพื้น พืนนา ข้าวกล้า ชุมช่ำ
เดือนหก ปี่นี้ พี่ไม่มีแรง จะไถดำ
เจ้าจำปา ทิ้งนาเคยทำ
ทิ้งกำข้าวกล้า ไปหาห้องแอร์
ไอ้หนุ่ม บ้านนา
หน้าตา มันดำเหมือนถ่าน
ผิวคล่ำ ดำกร้าน
เพราะงาน มันหนัก จะแย่
รูปก็ไม่สวย ไม่เหมือนคนรวย ห่มแพร
คนบ้านนอก กินจอก กินแหน
มีแต่ทางแพ้ ช้ำใจ ช้ำใจ
เดือนห้าหน้าแล้ง
ลมแรง พัดช่อ มะม่วง
ยินเสียงทุย กู่ร้อง หารวง
เหมือนข้าห่วงหา จำปาฝันใฝ่
หอมดอก จำปา
โรยริน ส่งกลิ่นไปไกล
ยิ่งคิดถึง คนที่จากไกล
แอบยืนร้องไห้
ใต้ตนจำปา...