คิดถึงอุดรฯ

ยอดรัก สลักใจ

น้ำ ท่วม ถิ่นอุดรฯ
ข้อยต้องจากจรซอกซอนหางาน
จนก็จนน้ำก็ยังท่วมบ้าน
ต้องซมซาน จากอุดรฯ
จากรักเคยสุดหวง
ปวดร้าวทรวงสุดถอน
แม้จะฮักก็ต้องพรากจากบังอร
จากอุดรฯเพราะข้อยจนเข็ญใจ
นอนข้อยนอนร้องไห้
คิดถึงบ้านเฮา
นอนข้อยนอนร้องไห้
คิดถึงบ้านเฮา
 
ข้อย จาก มาเมืองหลวง
เพื่อนสุขชื่นทรวง
ข้อยยังนอนเศร้า
ครวญคะนึงหวนคิดถึงบ้านเฮา
ห่วงแฟนสาว ที่เคยเคลียคลอ
ห่วงถึงปอที่แล้ง ห่วงถึงแม่ที่ร้อง
ป่านฉะนี้เป็นไฉนเล่าน้อง
แม่และพ่อของข้อยคงลำบาก
คงระทมทุกข์ยาก
เพราะข้อยจากมา
คงระทมทุกข์ยาก
เพราะข้อยจากมา
 
ฝน ตก มาทีไร
เหมือนมีดบาดใจ
ของข้อยเจียนบ้า
รินลงคลองล้นเข้านองท้องนา
เหมือนดั่งน้ำตา ของข้อยที่ไหล
เบิ่งน้ำนายิ่งหมอง
เบิ่งน้ำนองเศร้าใจ
เตือนความหลังวันรักหักอาลัย
จากมาไกลน้องคงนอนสะอื้น
คงระทมขมขื่น อยู่ไม่สร่างเซา
คงระทมขมขื่น อยู่ไม่สร่างเซา
 
ขอ ฝาก เพลงส่งไป
ถึงอ้ายอยู่ไกลบ่เคยลืมเจ้า
ยังคะนึงหวนคิดถึงฮักเฮา
ยังห่วงแฟนสาว ที่ชื่อบัวคำ
โอโอบัวคำเอ๋ย
ก่อนอ้ายเคยสร้างกรรม
มาชาตินี้มาชาตินี้อ้ายจึงช้ำ
จากบัวคำสาวอุดรฯเคียงใจ
นอนข้อยนอนร้องไห้
คิดถึงบัวคำ
นอนข้อยนอนร้องไห้
คิดถึงบัวคำ...