เสียสาวเมื่ออยู่ ม.ศ.

พุ่มพวง ดวงจันทร์

มือจับสายเปล ร้องโอ้ละเห่ระหึก
กล่อมไปใจนึกถึงความหลังฉันนั่งร้องไห้
แม่และพ่อส่งเรียนต่อ มศเทอมปลาย
ฉันทำน่าอาย เสียสาวแต่อยู่ ม
เรียนอยู่ไม่นาน วันนั้นอาการเริ่มเปลี่ยน
เกิดการคลื่นเหียนถึงอาเจียรเพื่อนเรียนหัวร่อ
ฉันเริ่มเป็นข่าว ครูใหญ่เรียกไปตัดพ้อ
แล้วเชิญแม่พ่อ ฉันมา อัตถาธิบาย
ฉันถูกรีทายน์เพราะใจฉันไม่รักดี
เสื่อมศักดิ์เสื่อมศรีถึงต้นตอแม่พ่อร้องไห้
รู้ตัวว่าพลาด ไม่อาจแก้ไข
เดี๋ยวนี้ฉันกลายเป็นแม่คนผลิตผล ม
นอนเถิดลูกนอน อย่าร้องอย่าอ้อนกวนแม่
เวรกรรมลูกแท้ลืมตาทั้งทีไม่มีหน้าพ่อ
แม่ยอมรับผิด ไม่คิดโทษหนุ่ม มศ
แม่เป็นคนก่อ คำว่าพ่ออย่าขอ เขาเลย
 
นอนเถิดลูกนอน อย่าร้องอย่าอ้อนกวนแม่
เวรกรรมลูกแท้ลืมตาทั้งทีไม่มีหน้าพ่อ
แม่ยอมรับผิด ไม่คิดโทษหนุ่ม มศ
แม่เป็นคนก่อ คำว่าพ่ออย่าขอ เขาเลย...